အခန်း ၇၄ - ကျုပ် ခင်ဗျားကို သတ်မှာ။
ဟောလ်က ဒီလိုမျိုးပြောလာတော့ စုဖေး အံ့သြသွားသည်။ သူ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် ဘဝင်မကျဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်အရာက သူ့အား ဘဝင်မကျစေသလဲဆိုတာ တိတိကျကျ မဖော်ပြတတ်ပေမယ့် တစ်ခုခုမှားယွင်းနေပြီဟု သူ ခံစားမိသည်။
စုဖေးက သူ၏အလိုလိုသိစိတ်ကို
အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ယုံကြည်တဲ့အတွက် သူ ရှင်းပြလိုက်သည်။
“ ငါ မင်းကို ယုံတာ၊မယုံတာက အရေးမကြီးပါဘူး။ ပြန်လည်အသက်သွင်းခြင်း ရှေးဟောင်းပစ္စည်းက စွမ်းအင်အများကြီး မကျန်တော့တာကြောင့် တစ်ကြိမ်ပဲ အသုံးပြုလို့ရတော့မယ်လို့ မင်း ငါ့ကို ပြောခဲ့တယ်လေ။ ဒါကြောင့် အဲဒါကို ငါပဲ လုပ်ဆောင်ဖို့ မျှော်လင့်တယ်။ မင်းက ငါ့ကို ညွှန်ကြားပေးပေါ့။ တကယ်လို့ ကျရှုံးသွားရင် ငါ့မှာ ပြောစရာမရှိတော့ပါဘူး ”
“ ဒါက တစ်ကြိမ်ပဲ သုံးလို့ရတာ အဟုတ်ပဲ။ အဲဒါကြောင့် ငါ မင်းကို ကူညီပေးချင်တာ။ မင်း အဲဒါကို အရင်က တစ်ခါမှမသုံးခဲ့ဖူးဘူးဆိုတော့ နည်းလမ်းမှန်မှန် သုံးနိုင်မယ်ဆိုတာ သေချာလို့လား? ပြီးတော့ ပြန်လည်အသက်သွင်းခြင်း ရှေးဟောင်းပစ္စည်းကို အသုံးပြုဖို့ မင်းမှာ စွမ်းအားအလုံအလောက်ရှိဖို့ လိုတယ်။ စွမ်းအားပိုကြီးလေလေ အောင်မြင်နိုင်ခြေများလေလေပဲ။ ဒါကြောင့် ငါ့ကို လုပ်ခိုင်းတာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ် ”
ဟောလ်ပြောတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ စုဖေးသည် တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ခံစားမိသော်လည်း ဘာမှားနေသည်ကို သူ မပြောနိုင်ပေ။ ထို့အပြင် ဟောလ်သည် သူ့အား ရှေးဟောင်းပစ္စည်းကို ပေးခဲ့သောကြောင့် သူ၏စကားများကို ပြန်ရုတ်သိမ်းရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ ဟောလ်သာ လုပ်ဆောင်မယ်ဆိုရင် အောင်မြင်ဖို့ အခွင့်အလမ်းက အများကြီး ပိုများမှာ သေချာပါတယ်။ ဒါဆို သူ ဘာလို့ သူ့ကို မပေးချင်ရတာလဲ?
“ ကိုယ် လုပ်မယ် ”
တစ်ချိန်လုံး နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သော ဆမ်မြူရယ်သည် ရုတ်တရက် ပြောလာ၏။
နှစ်ယောက်သား သူ့ကို တစ်ချိန်တည်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ဆမ်မြူရယ်က ဆက်ပြောလိုက်သည်။
