အခန်း 78 - သူ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ ဆမ်မြူရယ်
စုဖေး မူးလဲသွားသည်။ သူ သတိလစ်သွားပုံပေါ်ပေမယ့် ဤအခိုက်အတန့်တွင် သူ့စိတ်က အလုံးစုံ နိုးကြားနေလေသည်။
သူ့စိတ်က ကြည်လင်နေသော်လည်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဖြစ်ပျက်နေသည့်အရာများကို သူ နားမလည်နိုင်ပေ။ သူသည် အခြားတစ်နေရာသို့ ရောက်နေပုံရပြီး ရင်းနှီးသလိုလိုနှင့် မရင်းနှီးသော နေရာဖြစ်သည်။
ထူထဲသော အနက်ရောင် မြူခိုးများက သူ့ကို ဝိုင်းရံထားသည်။ ကြည့်ရတာ မြူခိုးတွေ လွင့်ပြယ်သွားမှ အလင်းရောင်ကို မြင်နိုင်သလိုမျိုး သူ တစ်ခုခုကို မြင်နိုင်လိမ့်မယ်။
ဤအတွေးကြောင့် အနက်ရောင် မြူခိုးများသည် ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ရှိနေသကဲ့သို့ တဖြည်းဖြည်းပါးလာပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရာအားလုံးကို မြင်နိုင်သည်အထိ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
ကောင်းကင်ကြီးက လှပသော အရောင်ရှိသည်။ အလွန်အရောင်ဖျော့သော်လည်း တောက်ပသည့် အပြာနုရောင်ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော အရောင်နုနုလေးများအောက်တွင် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးက အိပ်မက်ဆန်ဆန်အရောင်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေသည်။
သစ်ပင်အိမ်ကလေးများနှင့် လမ်းမကျယ်ကြီးများလည်း ရှိသည်။ ပန်းပွင့်များသည် လှပနေပြီး အလှစိုက်ပန်းပင်များဖြင့် စိမ်းလန်းစိုပြည်နေ၏။ ဒီနေရာက စိတ်ကူးယဥ်ကမ္ဘာလေးတစ်ခုလိုပါပဲ။
ဤနေရာသည် နဂါးတောင်ကြားဖြစ်သည်ကို စုဖေး သိသော်လည်း ၎င်းက သူသိတဲ့နဂါးတောင်ကြားနှင့် လွန်စွာခြားနားနေ၏။ သွားလာနေတဲ့ လူတွေဆီက ဆူညံသံတွေ သိပ်မရှိသော်လည်း နေရာက လူတွေအပြည့်နှင့် အလွန်သဟဇာတဖြစ်နေလေသည်။ ၎င်းသည် ပန်းချီကားတစ်ချပ်လို မဟုတ်ဘဲ တိတ်ဆိတ်ပြီး လှပနေသော ရှုခင်းတစ်ခုလိုပင်။
စုဖေးသည် ဖြတ်သွားဖြတ်လာများကို ကြည့်လိုက်ရာ လှပပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိသော လေနတ်သားများ၊ အရပ်ပုသော်လည်း တုတ်ခိုင်သန်မာသော လူပုလေးများ၊ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များသည့် အစိမ်းရောင်အသားအရေနှင့် မှင်စာများ ရှိနေသည်ကို သတိပြုမိိလိုက်သည်။
