My.......... (ကျွန်တော့်ရဲ့.........) (U&Z) Completed

Part 32 (U&Z)

(Unicode)

*မဟုတ်ဘူး...

အေးစက်စက် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အသံကြောင့် တဲအတွင်းရှိ လူအားလုံး ကြောင်သွားရသည်။

*မြေးတော်...

*မင်းကြီး...

မိမိ လက်များကို တွန်းဖယ်ပြီး နေရာမှ ထရပ်လိုက်တဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ရှန်းရှန်က ကြောင်ကြောင်လေး မော့ကြည့်နေလေသည်။

*မြေးတော်...စိတ်ထိန်းပါဦးကွယ်...ပြီးပြီးသား ကိစ္စပဲ...ဖြစ်ပြီးသွားပြီလေကွယ်...ပြန်ပြင်လို့မှ မရတော့တာ...

*ဟုတ်ပါတယ် မင်းကြီးရယ်...ချင်းချူဟွားက...

လော့ချိုင်မယ်မယ်ကြီးနဲ့ ရှန်းရှန်က ဝမ်ရိပေါ်ကို နှစ်သိမ့်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဝမ်ရိပေါ်က ရှန်းရှန်ကို ငုံ့ကြည့်​ေလသည်။

*မင်း ချင်းချူကို အားမနာဘူးလား...မင်းအတွက် သူ့နောက်က ကိုယ်ရံတော်ကို ပို့ပေးခဲ့တာလေ...ပြီးတော့ သူက သူများတိုင်းပြည်မှာ လာနေရတဲ့သူ...သူ့အတွက် အန္တရာယ်တွေ ဝိုင်းနေတာကို သူ သိပြီးသား...ဒါတောင် မင်းအတွက် သူ့ကိုယ်ရံတော်ကို ပို့ပေးခဲ့တာလေ...မင်း အားမနာတတ်ဘူးလား...

ဝမ်ရိပေါ်က ကုန်းအော်လိုက်သည်။

*မြေးတော်...အဲ့လိုတော့...

လော့ချိုင်မယ်မယ်ကြီးက တားဆီးရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

*ကြင်ယာတော် ဒဏ်ရာ ရတော့...ကိုယ်တော့်ကြောင့် မဟုတ်ခဲ့တာတောင် မယ်မယ်ကြီးက အပြစ်တင်တယ်...အခု ချင်းချူဟွားအတွက်ကျ...မယ်မယ်ကြီး ဘာလို့ ကြင်ယာတော်ကို အပြစ်မတင်ခဲ့သလဲ...

*ကြင်ယာတော်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ မြေးတော်...သူ့ကိုယ်ရံတော် မလာခဲ့ရင်လည်း...ဒီလူ ငါးယောက်လောက်ကို မြေးတော် ခုခံနိုင်မယ်ဆိုတာ မယ်မယ်ကြီး သိပြီးသား...

လော့ချိုင်မယ်မယ်ကြီးက ရှန်ရှန်ကို ကာကွယ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

ခုနကအထိ ကောင်းမွန်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေကို ဘာမဟုတ်တဲ့ကောင်ကြောင့် အပျက်မခံနိုင်ဘူး။

*အဟား...ဒါကြောင့် ၅ ယောက်ပဲ ပို့ခဲ့တာလား...ဒါပေမယ့် ဇာတ်ညွှန်းထဲမှာ အဆိပ်မြားတွေတော့ မထည့်သင့်ဘူးလေ...အခုတော့...သေမလောက် ခုခံခဲ့ရတယ်...ကျင်းကိုယ်ရံတော်နဲ့ ကျို့လီသာ အချိန်မီ ရောက်မလာရင်...ကိုယ်တော် သေနေတာကြာပြီ...