My.......... (ကျွန်တော့်ရဲ့.........) (U&Z) Completed

Part 34 (U&Z)

(Unicode)

တညလုံး နှင်းမုန်တိုင်း တိုက်သလို လေပြင်းများ တိုက်ခဲ့တာကြောင့် နှင်းထုက ပိုမြင့်လာသည်။ လမ်းလျှောက်ဖို့ အဆင်မပြေတဲ့ ရှောင်းကျန့်အတွက် နှင်းပေါ်မှာ သွားနိုင်တဲ့ ဆွဲလှည်းတခုကို ဖန်တီးပြီး ကိုယ်ရံတော် သုံးယောက်က အားသွန်ခွန်စိုက် ဆွဲယူခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့်ပဲ နေ့တဝက် မကျိုးခင်မှာပင် တဲနန်းများဆီ ဝမ်ရိပေါ်တို့လူစု ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

*မင်းကြီးတို့ ပြန်ရောက်လာပြီ...ချင်းချူဟွားလည်း ပြန်ပါလာတယ်...

*မင်းကြီးတို့ ပြန်ရောက်လာပြီ...ချင်းချူဟွားလည်း ပြန်ပါလာတယ်...

ဆူဆူညံညံ အသိပေးသံများကို အဝေးကပင် ကြားလိုက်ရသည်။ တပ်သားတချို့က အပြေးလာကာ လှည်းကို ကူဆွဲပေးကြသည်။

*မင်းကြီး...အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား...

*မယ်တော်...ဒီမှာ ချင်းချူ ပါလာပြီလေ...

ချန်စုယင်းက သားတော်ဆီ ခပ်မြန်မြန် သွားကာ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆွဲလှည်းပေါ်ကို မဝံ့မရဲ လှည့်ကြည့်သည်။ မိမိကို ခပ်ပြုံးပြုံး ကြည့်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကို မြင်မှ ဝမ်းသာအားရ ငိုချမိသည်။

*ရှောင်းလေးရယ်...တော်ပါသေးရဲ့...မယ်တော် စိတ်ပူလိုက်ရတာ...တညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး...အခုလို ပြန်လာနိုင်တာကို တကယ် ဝမ်းသာမိတယ်...

ရှောင်းကျန့်က မိမိ လက်ကိုကိုင်ကာ ဝမ်းသာအားရ ပြောနေတဲ့ မိဖုရားကြီးချန်စုယင်းအား ကျေးဇူးတင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

*မယ်တော် အကျင်္ ီတွေ ထည့်ပေးလိုက်တာဆို...ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မယ်တော်...

*မဟုတ်တာ...အခုလို ပြန်လာနိုင်တာကိုပဲ...မယ်တော်က ကျေးဇူးတင်နေရတာ...

ချန်စုယင်းက ကျေနပ်စွာ ဆိုလေသည်။ ဝမ်ရိပေါ်က မယ်တော့် ပုခုံးကို ဖွဖွ ဖက်ကာ အားပေးလိုက်သည်။

ဘာလဲဟ...ဟိုအကောင်က မသေဘူးလား...အရိပ်လူ ပြောတော့ သေပြီဆို...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...

မိဖုရားကြီးရဲ့ ပြောဆိုနေပုံကို အဝေးက ကြည့်ရင်း လော့ချိုင်မယ်မယ်မှာ တွေဝေသွားရသည်။ ရှန်းရှန်ခမျာလည်း ငိုရမှာလား ရယ်ရမှာလားပင် မသဲကွဲတော့။ လော့ချိုင်မယ်မယ်ကြီးကိုသာ တွေတွေကြီး ကြည့်နေလေသည်။