Bad decision

Rozdział 27

Clarissa

Wyszłam z budynku jak w transie, ale tak naprawdę byłam zadowolona z tego w jaki sposób potoczyło się to spotkanie. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw a jednak Vanessa sprawiła, że nie mogłabym być z niej jeszcze bardziej dumna. To dzięki niej i jej sprytowi miałam nadzieję, że wypuszczą to sprostowanie i będzie po sprawie.

- Dziewczyny, muszę się z wami pożegnać, ale mam niespodziewane spotkanie. – do mojego umysłu wbił się głos Matthew.

- No coś ty! Musisz pójść z nami na obiad. – no i chwilę spokoju trafił szlag. Vanessa od razu przeszła do ataku. Wcześniej dała mu spokój, ale tym razem nie odpuści, ale jeszcze nie zdawała sobie sprawy, że trafiła na godnego przeciwka. A Matthew nie pozwoli, aby tak łatwo nim manipulować.

- Niestety mój agent Carl nie lubi czekać. – odpowiedział niewzruszony. - Pewnie znowu się o coś wściekł. – zerknął na telefon, na który co chwilę przychodziły wiadomości. Zmarszczył brwi ze zdziwienia a po chwili na jego twarzy pojawiła złość. Przeklął cicho pod nosem, ale i tak to usłyszałyśmy. Nie chciałam być zbyt nachalna, ale skoro tak zareagował musiało się coś stać a nie mogłam przejść obok tego obojętnie.

- Wszystko w porządku? – dopytałam.

- Tak. – schował telefon i wyciągnął do Vanessy rękę, którą ta zdziwiona przyjęła. – Miło było cię poznać. – a po chwili odwrócił się do mnie i złożył delikatny pocałunek na moim policzku. – Zadzwonię.

Obserwowałam, jak wsiadł do samochodu a po chwili znikał wśród pojazdów oblegających ulice. To był już drugi raz, kiedy mnie pocałował a stało się to czymś co niezwykle mi się podobało. Był to niewinny i niezobowiązujący pocałunek, ale nadal go czułam w miejscu, gdzie jego wargi dotknęły mojej skóry. Uświadomiłam sobie, że przyjaźń mi nie wystarczała i nie miałam pojęcia jak sobie z tym poradzić.

- Widzę to. – Vanessa wzięła mnie pod ramię i pociągnęła w stronę restauracji znajdującej po drugiej stronie ulicy. Rozejrzała się w prawo, w lewo i jeszcze raz by znowu pociągnąć mnie za rękę prosto przez pasy.

- Co? - udawałam głupią, bo te jej szybkie spojrzenia w moją stronę stały się irytujące.

- Ten wzrok, że chcesz go w swoim łóżku.

- Nieprawda. – parsknęłam śmiechem.

- Prawda, ale boisz się, że go stracisz, dlatego będziesz go odtrącać. A potem zostaniesz na starość z kotami. – dodała na koniec.

- Chyba z psami. – sprostowałam, ale i tak ta wizja sprawiła, że się skrzywiłam.

- Jak zwał tak zwał. – machnęła ręką.

Nawet nie zdążyłam zauważyć nazwy restauracji a już siadałyśmy na wolnych miejscach. Musiałam przyznać, że klimat panujący w środku był niezwykle kiczowaty, bo ktoś najwyraźniej uwielbiał kolor różowy. Nie żebym miała coś przeciwko ale kiedy dosłownie wszystko było w jednym kolorze i wyglądało tak cukierkowo miałam problem, aby się na czymś skupić.

Bezwiednie wróciłam myślami do spotkania, na którym ...

- Ej! Co jest? – poczułam dłoń Vanessy na swojej. Przez chwilę się wahałam, czy zadać jej to pytanie, ale przecież nie miałam nic do stracenia, tym bardziej że ona nigdy by mnie nie okłamała.