《ပွင့်ဖူးသဇင် ပင်ထိပ်တင် ပန်းတော်ဝင်မို့ ထူးလှတယ် 》

အပိုင္း (၁၃)ငါ တစ္ေယာက္ထဲ ေသာကေရာက္ေနခဲ့ရတာ...။

Zawgyi

" ဥေဒါင္းညိဳ ၊ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ? " ခုံကို ေဆာင့္တြန္းခံလိုက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားက ေျပာေလသည္။

ဥေဒါင္းညိဳက ထိုေက်ာင္းသား၏ ေကာ္လံကို ဆြဲလိုက္ၿပီးေတာ့ " မင္း ခုနက ဘာေသာက္စကားေျပာတာလဲ ျပန္ေျပာလိုက္စမ္း "

အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြက အတန္းေခါင္းေဆာင္၏ မျမင္စဖူးေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံစံေၾကာင့္ သူတို႔က အတန္းထဲ ၿငိမ္ကုပ္ေနၾကသည္။

" မနက္တုန္းက ျမတ္သွ်င္ေမာင္နဲ႔ မိုးပြင့္ျဖဴတို႔ ျပသနာျဖစ္ၾကတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာေနတာေလကြာ၊ မင္းက ဘာကိစၥနဲ႔ ေဒါသထထြက္ရတာလဲ "

" ငါ့ကို အဲအေၾကာင္းကို ေျပာျပစမ္း ! "

"ဟိတ္ေကာင္ ေတာ္လိုက္ေတာ့၊မင္းကိုယ္မင္းအတန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုတာကိုသတိရေသးရဲ႕လားဟမ္ "ဉာဏ္လင္းေအာင္က ဥေဒါင္းညိဳက ေနာက္ျပန္ခ်ဳပ္ကာ အတန္းထဲကေန ဆြဲထုတ္သြားလိုက္သည္။

" ဒီေန႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္က နည္းနည္းေလး ပင္ပန္းေနလို႔ ျပသနာျဖစ္သြားတာ၊ အဲတာကို လိုက္ဖြၾကရင္ မင္းတို႔တစ္တန္းလုံး ေနာက္အပတ္ ကစားခ်ိန္မရဘူးမွတ္ " အတန္းထဲက မ်ိဳးဇင္က ေဒါသႀကီးေနတဲ့ ဥေဒါင္းညိဳေနာက္ကို မလိုက္ခင္ အတန္းကို ထိုသို႔ေျပာၿပီးေတာ့ ထြက္သြားသည္။

.....

" ေတာက္! လူပါးဝၾကလို႔ " အေၾကာင္းအရာအျဖစ္အပ်က္ေတြကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ဥေဒါင္းညိဳက စိတ္တိုေဒါသျဖစ္စြာ ေတာက္ေခါက္လိုက္သည္။ သူသာ ရွိေနလွ်င္ သူ႔ရဲ႕ ေဂၚဖီထုပ္ေလးကို ဘယ္သူကမွ ေစာ္ကားရဲမည္ မဟုတ္ေပ။ အဲတာေၾကာင့္ ျမတ္သွ်င္ေမာင္က မနက္ထဲက မ်က္ႏွာညႇိဳးေနတာကိုး ။

" မင္းက အဲတာကို ဘာလို႔ ေဒါသထြက္ေနတာလဲ ? ဘာလို႔လဲ တကယ္ဆို မင္းနည္းနည္းပါးပါးဆူတာနဲ႔ ကိစၥက ၿပီးေနတာက အခုကကိစၥငယ္တာကို ထပ္ႀကီးေအာင္ လုပ္ေနတယ္ "

တင္း တင္း

ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းက ထိုးေလသည္။

ေဟာေျပာပြဲၿပီးကတည္းက တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြက အတန္းထဲျပန္ကာ စာလုပ္ေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း ေဘာလုံးကန္ေနၾကသည္။ ေနာက္တစ္ျဖတ္တက္မယ့္ေက်ာင္းသားေတြ မေရာက္ခင္ ဥေဒါင္းညိဳက အတန္းထဲကို ခပ္ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က သူ႔ကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကေပမဲ့ သူက အတန္းထဲက အမႈိက္ပုံး သြန္ၿပီးမၿပီးစစ္ေဆးကာ အတန္းတြင္းပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူက သူ၏ထိုင္ခုံကို ျပန္လာေတာ့ သူ႔ေဘးခုံက ျမတ္သွ်င္ေမာင္က မရွိေတာ့ေခ်၊ အေရွ႕တန္းက ေက်ာပိုးအိတ္သိမ္းေနတဲ့ မင္းခန႔္က " ျမတ္သွ်င္ေမာင္ ျပန္သြားၿပီ၊ ရန္ပိုင္က ကေခါင္းကိုက္ေနတယ္လို႔ ဆရာမက အေစာႀကီးျပန္လႊတ္လိုက္တာ ၊ ရန္ပိုင္နဲ႔ သူ အတူျပန္သြားၿပီ "