《ပွင့်ဖူးသဇင် ပင်ထိပ်တင် ပန်းတော်ဝင်မို့ ထူးလှတယ် 》

အပိုင္း(၁၆)မနက္စာအတြက္ မနက္စာ ႏွင့္ ေပါက္ကြဲခါနီး ငွက္႐ုပ္ဆိုး

" ဝိုး ဥေဒါင္းညိဳတို႔ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္းတည့္တိုးပဲ ၊ တစ္ခါေလးေတာင္ မလြဲ၊ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့သူက မသိတာကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာေပါ့ေလ " မင္းခန႔္က ဉာဏ္လင္းေအာင္ကို တုန႔္ျပန္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

" မင္း မသိတာေတြကို မေျပာစမ္းပါနဲ႔၊ သူကပဲ သိတတ္ေနသလိုမ်ိဳး စာပဲ ေအးေဆးကူးစမ္းပါ "

ဘုန္း  ဘုန္း

ျမတ္သွ်င္ေမာင္က သူ႔ေရွ႕က ႏွစ္ေယာက္ကို စာအုပ္ကို လိပ္ကာ ႐ိုက္လိုက္ၿပီးေတာ့ " မင္းတို႔က သူ႔အေဖလား ? စာေမးပြဲက အူထဲေရာက္ေနၿပီကို မင္းတို႔က ေျပာေနေသးတယ္။  မင္းတို႔ကို ဆရာက စာလာဆိုခိုင္းေတာ့မွ မင္းတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ဦးမယ္ "

" မင္း မသိလည္း ေနေပါ့ "

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးတြင္ ထိုင္ေနေသာ ျပည့္စုံေက်ာ္က ေမးလာသည္။ " ဒီအပတ္ ထိုင္းသရဲကား ႐ုံတင္မွာတဲ့ ငါ သြားၾကည့္မလို႔ လိုက္ၾကမလား ? "

" သရဲကားလား ? ငါ သြားမၾကည့္ရဲဘူး ရန္ကုန္က ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြမွာ သရဲေျခာက္တယ္၊ ငါ ႀကဳံဖူးတယ္ ။ " ျမတ္သွ်င္ေမာင္က ေျပာေလသည္။

" မျဖစ္ႏိုင္တာ လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ကို မင့္သရဲက ဘယ္လိုေျခာက္တာလဲ "

ျမတ္သွ်င္ေမာင္က သူ ႀကဳံရတာကို ေျပာျပေလသည္။ " ငါ ရွစ္တန္းတုန္းက ငါ့အစ္ကို တစ္ဝမ္းကြဲနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္တာ  ၊ ထိုင္းသရဲကားပဲ ၊ သရဲကားက တစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေရာ ငါက ေနာက္တန္းကေန တဒန္းဒုန္းအသံၾကားတာ ၊ ငါ့အစ္ကိုေျပာေတာ့လည္း သူက မသိဘူးတဲ့၊ ငါ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ့ေနာက္တန္းက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေပၚမွာ   ဂါဝန္နဲ႔ ခြရက္ႀကီးကြ, ငါ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲကေန ထေျပးေတာ့တာပဲ "

" ဖြီး ဟား ဟား ဟား "
ျမတ္သွ်င္ေမာင္စကားလည္း အဆုံး ေဘးနားက ေကာင္ေတြအကုန္လုံးက ထရယ္ကာ ရန္ပိုင္ဆိုလွ်င္ ရယ္လြန္း၍ ပုဆိုးပင္ ကြၽတ္က်ေလသည္၊။ျမတ္သွ်င္ေမာင္က သူအေတြ႕အႀကဳံကို ေျပာျပ႐ုံပဲ ဆိုေပမဲ့ ဘာလို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ရယ္ေနတာဆိုတာကိုေတာ့ မသိေတာ့ေခ်။