《ပွင့်ဖူးသဇင် ပင်ထိပ်တင် ပန်းတော်ဝင်မို့ ထူးလှတယ် 》

အပိုင်း(၃၉) ခက်ခဲသော ဆယ်ကျော်သက်အချစ်

  
     တခြားကျောင်းသားတွေက ဥဒေါင်းညို၏ စကားကို နားလည်ဖို့ အချိန်ယူနေချိန်မှာ မြတ်သျှင်မောင်က ဥဒေါင်းညိုကို အခန်းထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တံခါးကိုပိတ်ပစ်လိုက်သည်။

"မင်း ခေါင်းချောင်သွားတာလား ? " မြတ်သျှင်မောင်က ဆူပူလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာက တကယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေတဲ့ပုံရလေသည်။

"မင်း ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ငါ့ကို အစကတည်းက ပြောပြသင့်တာလေ။ အခုမှ ငါ့ကို အပြစ်လာတင်မနေနဲ့ " ဥဒေါင်းညိုက လက်ပိုက်ကာ တစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ ပြောလေသည်။

" ငါ့ကြောင့်လို့ မင်းပြောနေတာလား ? မင်းကိုယ်တိုင် တခြားကျောင်းသားတွေကို ကြွားဝါပြီးတော့လေ "

ဥဒေါင်းညိုက မြတ်သျှင်မောင်နားကို တိုးကပ်လိုက်ပြီးတော့ သူ၏ ကြွက်သားအနည်းငယ်ရှိသော လက်မောင်းဖြင့် မြတ်သျှင်မောင်ပခုံးကို ကျော်ကာ ထောက်ထားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းတွေက တစ်ယောက်ခန်းတွေသာ များတာကြောင့် ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေး ၂ ယောက်အတွက်က နေရာအကြားအလပ်နည်းပါးလေသည်။ နောက်ဆုတ်တိုးလို့မရတော့တဲ့ အခြေအနေတွင် မြတ်သျှင်မောင်က ခေါင်းငုံ့ထားပြီးတော့ မတုန့်ပြန်နိုင်တော့ပေ။

သူ ချက်ချင်းကို အရပ်ရှည်တဲ့ သူတွေကို မုန်းတီးလာသည်။ သူတို့၏လက်တွေကို နည်းနည်းလေး လှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့ကို သူ့လို လူပုလေးကို ဖမ်းချုပ်ထားနိုင်သည်။

" အဲတာဆို မင်းငါ့ကို တိတ်တဆိတ်အသုံးချနေတာကို အရင်ရပ်သင့်တယ်လို့ မထင်ဘူးလား ? " ဥဒေါင်းညိုက ပြောတော့ မြတ်သျှင်မောင်က နားမလည်စွာ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

မြတ်သျှင်မောင် ထင်လိုက်တာ ဥဒေါင်းညိုကသူ့အတွက် မှတ်စုတွေ ပေးနေတာကို အသုံးချနေသည်ဟု ထင်နေသည်ဖြစ်မည်ဟု မှတ်ချက်ချမိလိုက်သည်။ စာတော်တဲ့သူတွေက တကယ်ကို စိတ်သဘောထားကျဉ်းမြောင်းတာပဲ ။ဥဒေါင်းညိုကိုယ်တိုင်က လိုလိုလားလားနဲ့ ပေးတယ်လို့ သူထင်နေခဲ့တာလေ။ မြတ်သျှင်မောင်က ဟင်း ဆိုပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။