Against My Will (Naga Series #1)

Kabanata 22

"Ate?! Ano sa tingin mo ba ang ginagawa mo?!" Sigaw ko.

 Agad ko namang tinulungan si Mama na ngayun nanghihina na. Galit akong nakatingin kay Ate. Ang laki ng pinagbago ng katawan niya. Nung huli ko siyang nakita ay payat siya ngayun ay parang tumaba na siya kaunti. She look now matured. More matured.

 Sinuri ko yung mukha niya. I was stunned and angry looking at her. She was crying and panting. She was looking at us with so much anger. Hindi ko alam kung ano ang ikakagalit niya para ipagtulak niya si Mama ng ganito. 

Nakita kong nakakuyom ang kamay ni Papa na parang bang gigil siya. Napatingin ako sa kanya. Nakatalikod ito sa amin ni Mama na para bang prinotektahan si Mama kay Ate.

"Kung sana hindi kayo nagpakita hindi sana mangyayare toh sa anak ko, Mama!" Sigaw ni Ate sa galit.

"A-anong.." Nanginginig ang boses ko "a-anong a-anak ate?"

"Yung ate mo, May anak pala halos isang taong hindi nagpapakita dahil buntis!" Puno ng galit ang boses ni Papa. "Ang akala mong nag aaral yun pala may pamilya na! Hindi naman kita pinalaki ng ganyan anak pero bakit?! May mali at pagkukulang ba kami sayo? Hindi ka naman namin pinagbabawalan na magkajowa! Hindi kami naging sagabal sa inyu ni Darwin pero iisang hiling hindi mo pa kayang matupad!" 

Napasinghap ako sa katotohanan. I was in trouble at school. Now, this. 

Sobrang bigat ng dibdib ko na parang may tumutusok noon. Hinawakan ko si Mama dahil nakita kong aawatin niya si Papa. Alam ko ang pinaka ayaw ni Mama kay Papa. Iyung sinisigawan niya ang mga anak niya. Mama wont tolerate that kind behavior. Sobrang lambot ni Mama sa amin ni Ate. 

"Tutuparin ko naman iyun pa! Bakit ba ha?! Kaya ko namang pagsabayin yung pag aral at pagiging Ina sa anak ko!" 

"Yan ba ang nasa isip ko? Ha?! Kaya mong pagsabayin?! Nag iisip ka na niyan?!"

"Wala Kasi kayong tiwala sa akin kaya ganyan kaliit ang expectation niyo sa akin! Sorry ha! Kung Hindi ako kasing talino ng anak niyong matalino at magaling mag isip! Kasi diba?! Ito lang ako. Walang nakuhang scholarship!"

"May tiwala kami sayo!"

"Pero bakit?!"

Hindi ko natiis ang pagsusumbat ni Ate sa magulang namin. What happened to her? Hindi ganito ang Ate ko. She was a dream sister for me. Hindi ko alam dahil kasama ko siya buong buhay ko. Kasamang lumaki. May hindi ba ako napansin sa kanya? Sa punto ng buhay niya? Sa hirap ng buhay niya?