KATRAN

18. Bölüm

Helöö

Nasılsınız bakalım cancağızlarım.

Ben orta şekerli bir haldeyim.

Yeni katılanlar oldukça çocuğun elindeki balon gibi havaya uçuyorum yemin ederim 🥺 hoş geldiniz arkadaşlar katranın ışığını bulma hikayemizde umarım sonuna kadar devam ederiz🧚🏻🧡

Bölüm Yekta'nın ağzından. Erkek karakterden birinci ağızla yazmam ilk defa oluyor eksiklerim varsa affola. Yekta izin verdiği kadar duygularını size aktarmaya çalıştım umarım beğenirsiniz 🧡

Bölüm şarkısı; Ekin ektim başak yılan, ondört bahar geçti🧚🏻

Keyifle okumanız dileğiyle 🧡

🧚🏻🌼

Ekin ektim, başak yılan
Kuşandığım kuşak yılan
Yorgan akrep, döşek yılan
Bir gün rahat yatamadım
Suları ıslatamadım
Yolum yokuş, izim ayrı
Dilim yağsız, sözüm ayrı

Asker adamın derdi çok olur derdi nenem bu mesleğe başlamadan önce. O zamanlar anlamazdım dediklerini. Havada asılı kalırdı. Nereden bilebilirdim ki dertlerimin balçık gibi birbirine gireceğini. Göreve çıktığımda verdiğim sözü tutacak olmanın heyecanı ile aklım uçmuşken ertesi sabahına devrem dediğim adamın gözlerimin önünde işkence edilerek şehit olduğuna şahit olmuştum. Amaçları tüm Türkiye’ye canlı yayın açarak işkence edip bizi yalvartmak olurken mensup olduğum timdeki hiçbir arkadaşım ne yalvarmış ne tek bir cümle söylemişlerdi. Günlerce, aylarca o dertlerin başlangıcını yüreğimde baş köşeye oturtmuştum.

Acının iliklere işlediğini dedemin kaybıyla öğrenmiştim. Oydu bu mesleği bana sevdiren. Oydu bana vatan aşkını öğreten. Öğretmenim, dedemdi. İdolümdü gazi Yusuf. İlk askerliğe gittiği yılın ilk demlerinde gözüne giren parçadan dolayı gazi olmuş yarım kalan hayalini torunlarına aktarmaya çalışmıştı. Torunlarından hiçbiri, onun yarım kalan hayaline kol kanat germemişken beş yaşında olan ben; dedemin ilgisini, benimle konuşmasını ve oyun oynamasını apayrı tutmuş babamdan ileri görmüştüm.

Keşke diyorum bazı zamanlarda o kadar sevmeseydim kimseyi. Hani sevginiz bir yerden sonra tapmaya dönüşüyordu ya ben öyleydim. Bunu yıllar boyunca suretini görmediğim yüze taparak deneyimlemiştim. Günlerce gecelerce zikrim o leke fikrim o çiçek kokusu olmuştu. Zaman... bir tüneldeydim sanki. Karanlık yapayalnız fakat çevresinde insanların olduğu acılı bir döngü. Sevmeseydim kimseyi  O zaman ne kayıpları bu kadar ağır olurdu ne sevmek zor olurdu benim için. Sevmek ve sevilmekte zordu.

“Yuva 3 ne durumdasınız?” kulaklığımdan gelen Agah’ın sesiyle elimde çevirdiğim stres merceğini cebime koyup silahımı tekrar kavradım.

Dün sabah saatlerinde karargahtan gelen haberle Hakkari’ye gelmiştim. Sınır karakoluna saldırı yapılacağına dair haber gelirken çevrede en ufak bir hareketlilik yoktu.