KATRAN

GİRİŞ

Yareme tuz diye yakamoz bastım
Tek şahidim aydı, aman aman
Bir elimde defne, bir elimde sevdan
Kalbim Ege'de kaldı
Sezen Aksu....

Başlama tarihi 🧚🏻

DİKKATLE OKUMANIZ DİLEĞİYLE ÇİÇEKLERİM

Merhabalar arkadaşlar bu notu 28.03.2023 02.45 tarihinde yazıyor ve 31.03.2023 15:48 tarihinde atıyorum.

Öncelikle yeni gelen sana evet sen umarım Katran yolculuğumuz Peri masalına dönüşene değin devam eder çiçeğim 🧡 ve devamında bu yazımı okuyan kitaba devam eden etmeyen herkese teşekkür ediyorum🧚🏻

Son 3 haftadır gördüğüm yorumlarda gerek hakaret gerek üslûp olarak hiç hoş olmayan yorumlar geliyor 6. Bölümden itibaren.

Karakterlerin karşılaşmasını; kiminiz uygun, kiminiz uygun bulmazken 6. Bölümü saçma bulup ağzıma almayacağım kelimelerle yorumlar yapıyorsunuz.

Başka kitaplarda başrol karakter kadını taciz ederken ve bunun adına aşk denilirken bana haksızlık yapıyorsunuz.

Sizlerden ricam kitabı tamamen kavramadan bana hakaret etmeden yorum yapın. Sizler o yorumu yaparken başkalarının hakkına da giriyor ve benim kalbimi kuruyorsunuz. Ben kimsenin kalbini kırmak istemiyorum ölüm var arkadaşlar ölüm.

Depremden çıkmışım ben ve bu kitaba bölüm yazıyorsam gerçekten sizlere değer verdiğim içindir. Siz benim ne sağlıkta ne şekilde olduğumu bilmezken ben kendimi zor tutuyorum. Psikolojik sorunlar yaşıyorum ve sevdiğim şeylerde deva bulmaya çalışırak hayatta kalmaya çalışıyorum. Umarım anlatabilmişimdir kendimi. Kitabı okumak için okumayın kalbinizle okuyun olur mu çiçeklerim.

Anlayıp dinlediğiniz için teşekkür ederim 🧡

🧚🏻🌼

365 gün 6 saat... İnsanoğlunun aslanın ağzında ki lokmaları kapması için sınırlı olduğu kısır döngüsü. Her seferinde başa saran, sardıkça yeni belalara kucak açan bir döngü... Deniz dahi bu döngünün esiriyken herkesin takıldığının aksine büyük olan dilime değil küçük olan kesime takıldı Yekta. 365 gün aynı olan hayatı 6 saatte itten beter olmuştu.

Siz hiç ailenizden birini kaybettiğinizde, onunla birlikte öldünüz mü? Babaanneninizin ağıtları kulağınızı delip geçerek, içinizi alev alev yakarken canınız yandı mı? Siz hiç öldünüz mü bu acı ile?

Aklında ki düşünceler kasvetiyle birlikte huysuzlanan denizin pusu içinde kaybolup gitmiyordu. Aksine deniz dalgalanıp pusunu yaydıkça acı Yekta'nın gözlerine tebelleş oluyor, için için haykırarak dağılmak istiyordu. Ama biliyordu, haykırırsa dağılırdı ve dağılırsa kabul ederdi. Yekta kabul etmek istemiyordu.

Birini kaybetmenin ne olduğunu bilmeyen biriydi o. Ölüm vardı evet ama Yekta için yok gibiydi. Çünkü sevdikleri onunla olmalıydı, bir mezar taşı değilde sıcak bedenlerine sarılmalıydı.

Daha iki gün önce ona bastonunu savuran dedesinin bugün yanında olmadığı gerçeği ile yüzleşmek ağır geliyordu. Hele de annesi ve babasından çok dedesi ve babaannesi ile vakit geçirmiş, onları yuva bilmiş bir adama çok çok daha ağır geliyordu.