1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Saatler gece yarısını gösterirken Emily, odanın kapısını ses çıkarmamaya dikkat ederek yavaşça açtı ve koridora doğru minik bir adım attı. Her yer karanlıktı, fakat pencereden içeriye vuran ay ışığı biraz da olsa bu karanlığı kırıyordu.
Adeta parmak uçlarında ilerleyerek gözlerini kapıların üzerinde gezdirdi. Sirkten döndükten sonra Emily ne amcasının evine gidebilmiş, ne de bu evden kurtulabilmişti. Bu evden gitme isteğiyle yanıp tutuşan kalbini dindiren ise Roland olmuştu.
Emily de en azından kuzeni Kenneth'ın da birkaç günlüğüne onlarda kalmasını istemişti. Amcası buna olumlu bakarken Kenneth da büyük bir hevesle kabul etmişti.
Fakat bir sorun vardı. Kenneth'ın Emily'nin evinde birkaç günlüğüne kalacağını öğrenen ikiz kuzenleri Kate ve Anna mızmız çocuklar gibi Roland'a yalvarıp Kenneth gibi o evde kalmak istemiş ve ne yapıp ne edip bu eve gelmişlerdi.
Sırf kendisine inat olsun diye düşünüyordu Emily.
Okulda gördüğü yetmiyormuş gibi bir de evlerinde geceliyorlardı.
Düşünceleriyle birlikte gözlerini deviren Emily, yumruğunu kaldırarak parmak eklemleriyle önünde durduğu kapıyı sessizce tıklattı ve bir cevap gelmesini beklemeden elini kapı kulpuna atıp yavaşça açtı.
Kenneth için ayrılan odaydı burası.
Tahmin ettiği gibi yirmi beş yaşındaki koca adam boylu boyunca yatakta uzanmış, horul horul uyuyordu.
Kapıyı geri arkasından kapatarak hızlıca yatağın yanındaki çekmeceli komodine ilerledi ve üzerindeki gece lambasını yakarak karanlık odayı aydınlattı. Ardından gözlerini Kennath'a çevirerek yatağa oturdu.
"Kenneth!" diye fısıldadı adamın omzunu hafifçe dürterek. Karşılık olarak Kenneth'dan yüksek sesli bir homurtu çıktı ancak uyanmadı. "Kenneth! Uyan hadi!" Fakat yine bir tepki alamadığında yan bir şekilde uzanan Kenneth'ı omuzlarından iterek onu sırt üstü uzandırdı.
Yatağın üzerinde emekleyerek ilerledi ve Kenneth'ın tam yanında durunca bir elini adamın yanağına atarak "Kenneth," diye seslendi bu sefer daha yüksek bir sesle. "Kötü yollara başvurmamam için uyanman gerekiyor. Hey!"
En sonunda şiddetlice omuzlarından sarstığında "Neler oluyor a—" diyerek gözlerini açtı fakat Emily hızlıca bir avucunu Kenneth'ın ağzına yaslayarak "Sessiz ol!" diye tısladı.
Kenneth, kaşlarını çatarak Emily'nin bileğinden tuttu ve elini ağzından uzaklaştırarak "Bu saatte neden uykumu bölüyorsun?" diye sordu huysuz bir ifadeyle. "Def ol, Emily."
Emily, kendisine kıçını dönerek uyumaya devam eden adama karşılık dudaklarını şaşkınlıkla aralayarak gözlerini birkaç defa art arda kırpıştırdı. "Şaka yapıyorsun?" dedi tuhaf bir ifadeyle ve bir anlığına gözü komodinin üzerindeki asaya kaydı. "Pekâla koca adam, bunu sen istedin."
