1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Yaptığı büyü sayesinde dolabından uçuşarak çıkan ve bavullarına yerleşen kıyafetlerini izliyordu Emily. Oda arkadaşları çoktan hazırlanmış ve ortak salondan çıkmışlardı.
Bugün Hogwarts'ın son günüydü.
Yani altıncı sınıfı geride bıraktığı ve son sınıfına bir adım daha yaklaştığı o son gündü.
Sırtını yatak başlığına yaslayıp uçuşarak bavuluna dizilen giysileri izlemeye devam etti. Her ne kadar gözleri onları izliyor olsa da aklı çok başka yerdeydi.
Koskoca bir yıla ne çok şey sığdırmıştı... Belki de koskoca bir yıla sığdırdığı ve onu en mutlu eden şey James Potter'dı. Dudaklarında bir gülümseme belirdi ve ona ettiği teklifi anımsadı.
James'in sert sırtına elini yasladı ve James olduğu yerde donakaldı. "İntikamın ne kadar tatmin edici bir duygu olduğunu sana öğretmeme izin verirsen ömür boyu bana minnettar olursun Potter..."
Eğer öyle devam etselerdi James belki ona ömür boyu minnettar kalabilirdi, eğer ki Amortentia etkisinde kalıp, intikam almaya çalıştığı kıza geri dönmeseydi.
Üç ay geçmişti.
İlkbahar; mutluluğu, huzuru ve sevinci de getirir derlerdi. Oysa Emily'e çaresizlikten ve üzüntüden başka bir şey getirmemişti. James'e Amortentia verildiğinden o kadar emindi ki Lily Evans ile sevgili oldular diye sadece buna sığınıyordu.
Evet, James ile Lily Evans sevgili olmuştu.
Emily, ona Amortentia verildiğini söylediğinde James bunu kabul etmemiş ve Lily'i gerçekten sevdiğini ispatlamak için onu öpmüştü.
O günden beridir Emily, ne bir daha James ile konuşmuş ne de göz ucuyla dahi yüzüne bakmıştı. Bunların hepsi Amortentia yüzündendi, biliyordu. Fakat yine de üzülmeden edemiyordu.
Kıyafetlerinin hepsi tamamen iki bavula doluşunca düşüncelerinden sıyrıldı ve yavaşça ayağı kalktı. Dolabına ilerleyerek açık kapaklarını kapatmak için hâmle yapmıştı ki gözüne çarpan şeyle duraksadı.
Dolabın içinde, yerde bir fotoğraf karesi duruyordu. İlk başta bu fotoğraf karesinin nereden geldiğini hatırlayamadı. Daha sonrasında ise aklına gelen şeyle yüzünde bir gülümseme belirdi ve eğilerek fotoğrafı eline aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
