1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Tarihler 6 Eylül 1977'yi gösteriyordu. Sonbahar soğuğu kapıyı çalmış, izin istemeden içeriye girmişti; nelere sebep olacağını, nelere tanık olacağını bilmeden üstelik. Bilseydi sonbahar acılar mevsimi olarak seçileceğini, eser miydi sertçe acıdan geçemeyenlerin üzerine?
Onun kolları arasında olmaktan son derece memnun olduğunu hissedebiliyordu Emily. Emily Weaver. Gerçekleri başına yıkılan, acıdan geçilmeyen bir çocukluğun sahibi olan o kız. Rüzgâr sertçe esiyordu, sonbahar ayı resmen bu soğukta dışarıdalar diye onlara küfrediyordu. Ama umrunda değildi. Umrunda olan tek bir şey varsa, o da kolları arasında olduğu bu çocuktu.
"Biliyor musun..." diye fısıldadı gözlerini yıldızlarla süslenmiş gökyüzünden ayırmadan. Yanağını çocuğun göğsüne sürterek sarılışını sıklaştırdı ve iç çekti. "Küçücükken en sevdiğim renk hep kırmızıydı." Dudaklarını büzdü. "Neden o renk her zaman en sevdiğim renk oldu bilmiyorum ama kendimi bildim bileli en sevdiğim renk kırmızı."
James dalga geçercesine sırıttı. Gözleri Yasak Orman'ın üzerindeydi. "Desene, küçücükken Gryffindor'a yatkınmışsın." Emily'de onun gibi hafifçe güldü.
"Ailem bunu öğrendiğinde çok kafaya takmıştı." dedi Emily, gülüşü yavaşça soldu. "Bunun Gryffindor'a seçileceğime alamet olduğunu düşünüyorlardı. Sırf en sevdiğim renk kırmızı oldu diye yapmadığını bırakmadılar bana." Histerik bir şekilde güldü. "Ve inanır mısın, haklı çıktılar."
James'in kaşları sorgularcasına çatıldığında "Bu ne demek oluyor?" diye sordu.
"Hogwarts mektubum geldiğinde ailemin baskıları iyice artmaya başladı. Weaver aileleri genellikle Slytherin ve Hufflepuff'a yerleşirler ama neredeyse bir asırdır yalnızca Slytherin binasına yerleşiyorlar. Ailem ise benim bu düzeni bozmamdan korktu." Derin bir nefes aldı. "Seçmen Şapka'nın bizim tercihlerimize de önem verdiğini söyledi bana annem. Eğer olur da Seçmen Şapka beni başka bir binaya koymaya kalkışırsa hemen bunu reddetmemi ve Slytherin'i istediğimi söylememi tembihliyordu."
"Alınma ama annen hiç hoşuma gitmedi." diye homurdandı James. "Ne olmuş yani Slytherin dışında başka bir binaya gitsen. Kıyamet mi kopar?"
Emily kıkırdadı. "Gel de bunu anneme anlat." Yine gülüşü soldu. "1 Eylül olduğunda ve Seçmen Şapka başıma konulduğunda Slytherin dışında başka bir binaya giderim diye öyle korkuyordum ki Şapka bile korkumu hissetti. Bana korkmamam ve cesur olmam gerektiğini söyleyip durdu. İçimi okuyordu adeta. Slytherin'i istemediğimi ama oraya gitmek zorunda olduğumu biliyordu sanki. Şapka bana cesur olmam gerektiğini söylerken bile dizlerim titriyordu." O anılar bir film şeridi gibi gözünün önünden geçti. "Bana çok cesur olduğumu söyledi birden bire. Ben cesur değilim dedim. Cesursun dedi ısrarla, hemde hiç olmadığın kadar. Sen gerçek bir Gryffindor'sun dedi daha sonra."
