1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Okulların kapanışından sonra aradan neredeyse bir ay geçmişti. Herkes gibi tatilin keyfini evinden çok ama çok uzakta çıkaran Emily oldukça huzurluydu. Aklında ne James vardı, ne de James'in alacağı bir intikam meselesi.
Amcasının evinde geçiriyordu tatilini Emily. Burada günlerini huzurla geçirirken ailesinden gelen hiçbir mektubu açma zahmetine girmeden ortadan ikiye yırtıyor ve kılozete atarak sifonu çekiyordu.
Çünkü hiçbir şey umrunda değildi.
Okulların kapandığı her seferde dünyayı resmen boş veriyordu.
Tabii, amcasının Muggle dünyasında yaşıyor olması her ne kadar rahatsız edici olsa da kendisinden düşük mertebede olan bu insanlarla eğlenmek bazen eğlenceli olabiliyordu.
Amcasının kocaman evinin bir havuz bahçesi vardı ve şimdi o havun başında, şezlong da uzanıp güneş gözlüklerini takmışken onu sinir bozucu gözlerle izleyen ikiz kızlardan habersizdi.
"Babamız neden her yaz onu evimize alıyor anlamıyorum ki..." diye mırıldandı ikizlerden Anna. "Şundaki rahatlığa baksana, sanki kendi evi. Annemiz burada olsaydı işte o zaman görürdü gününü."
"Haklısın..." dedi Kate. Gözlerini sinsilikle kısarak ikiz kardeşi Anna'ya sırıtarak baktı. "Şuna dersini vermeye ne dersin, Anna?"
"Ne yapacağız?" diye sordu Anna heyecanla. "Asamızı kullanamayız, aptal Mugglelar gibi de dövüşemeyiz... Aklında ne var Kate?"
Kate dudaklarını büzerek omuz silkti ve gözlerini havuz başındaki şezlongda uzanan kıza baktı. "Ona bu evin patronlarının kim olduğunu göstermeliyiz. Unuttun mu ikizim, biz Durmstrang öğrencisiyiz ve her zaman üstünlüğü üzerimize almalıyız."
Kate hareketlenerek bahçeye ilerlediğinde Anna da hemen peşine takılarak onunla birlikte ilerledi. Emily onların yanına yaklaştıklarını henüz farketmemişti, daha doğrusu farketmemiş gibi davranıyordu.
Kate hızlıca Emily'nin uzandığı şezlongun yanındaki küçük sehpada içilmemiş limonata bardağını eline aldı ve Emily'nin üzerine döktü.
Emily, üzerine dökülen şeyle irkildi fakat aniden doğrulmadı, bir tepkide vermedi. Gözlerini yavaşça açarak güneş gözlüklerinin altından ona zafer edasıyla bakan iki kuzenine baktı. Ardından da kahkahayı bastı.
Gülmeye devam ederken bir elini yüzüne götürerek güneş gözlüğünü çıkardı ve yavaşça doğruldu. "Ne yapıyorsunuz?" diye sordu üzerinden damlacıklar hâlinde akan limonata suyuna bakarak. "Ne bu şimdi? Çocuk musunuz siz?" Tekrar kıkırdadığında Kate ve Anna ona şaşkınlıkla bakıyordu.
"Bazen sizin bu kadar aptal olduğunuzu unutuyorum..." diye mırıldandı Emily ayağı kalkarken. "Bağırıp çağıracağımı ve hemen burayı terk edeceğimi düşündünüz, değil mi?" Cıklayarak kaşlarını kaldırdı. "Benim buradan gidip gitmeme yalnızca amcam karar verir, sizin gibi küçük kız çocukları ise sadece mızmızlanmakla yetinir." Arkasını dönüp eve girmeden önce "Amcam sizi çok şımartmış..." diye mırıldandı.
