1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Sessiz koridorda duyulan adım sesleri duvarlara çarparak sessiz bir yankı yapıyordu. Akşamüzeri olmasına rağmen koyu bulutlar yüzünden dışarısı gece gibiydi. İçeriyi aydınlatan tek şey duvarlardaki şamdanlardı.
"Nerede bu oda?" diye bıkkınlıkla soran Emily, ayağı Görünmezlik Pelerini'ne takıldığında James onu belinden tutarak düşmesine engel oldu.
"Sabret güzelim, geldik sayılır."
James ve Emily'nin Quiddtich sahasında yaşadıkları anlardan sonra yaklaşan Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi yüzünden öğleden sonraki son ders biter bitmez James'in dibinde bitmişti Slytherin'li kız. James'e ona Patronus büyüsünü öğreteceğine dair verdiği sözü hatırlatmış ve hemen şimdi çalışmalara başlamaları gerektiğini söylemişti.
Elbette James, Emily'nin yoğun ısrarlarına karşı koymayıp ona Patronus büyüsünü öğretmeyi kabul etmişti ancak sorun şuydu ki Emily'e nerede öğretecekti?
Sonradan aklına gelen odayla Görünmezlik Pelerini'ni üzerlerine örtmüş ve devasa Hogwarts şatosunda küçük bir yolculuğa çıkmışlardı. Etraf karanlık olduğundan dolayı James bazen yerini karıştırıp farkı yönlere sapıyorlardı ve bu yüzden uzun bir süredir James'in bahsettiği odaya ulaşamıyorladı.
Beş dakika sonra James'in adımları yavaşladığında Emily de ona eşlik ederek yavaşladı ve çocuğun baktığı yere çevirdi mavi gözlerdi. "Burası mı?" diye sordu ama ikisinin de baktıkları yer dümdüz bir duvardan ibaretti.
"Evet," dedi sessizce James gözlerini duvardan ayırmadan. "Burası." Koridor boyunca sağı solu kontrol edip kimselerin olmadığından emin olduktan sonra üzerlerindeki Pelerini çekti.
"James... Buranın bahsettiğin oda olduğundan emin misin?" diye sordu Emily tereddütle. James onu umursamadan duvara yaklaşıp bir elini kaldırıp üzerine yasladı ve başını çevirip omzunun üzerinden ona baktı.
"Hiç olmadığım kadar."
James bir süre sessizce bir şeyler düşünürken Emily de duvarı inceliyordu. Orada ne bir kapı vardı, ne de gizli bir geçidi ortaya çıkaracak bir nesne. Yine de orada bir oda olduğuna inanıyordu çünkü James öyle diyorsa öyle olmalıydı.
"Burayı senin için açman gerek." diyen James'le bakışlarını ona çevirdi Emily. "Burası İhtiyaç Odası Emily. Buraya benim değil, senin ihtiyacın var. Bu yüzden odanın kapısını sen açmalısın."
"Ama nasıl?" James'e doğru ilerledi küçük adımlarla. "Peki açabilir miyim?"
James gülümsedi. "Kolayca." Bu gülümseme Emily'nin içini ısıtmıştı. "Şimdi, yapman gereken şu; bu duvarın önünden üç defa gidip gel, bu sırada sana öğreteceğim büyüye çok ihtiyacın olduğunu, aynı zamanda nasıl bir ortamda çalışmak istediğini hayal et." Emily başını salladığında James geri çekildi.
