1 Eylül 1973'den beridir kullanılmaya başlanılan yöntem, Gryffindor ile Slytherin arasındaki buzları eritmeyi biraz da olsa amaçlıyordu. Her pazartesi Büyük Salon'da bir kura çekilir ve son üç sınıf arasından rastgele düşman binaya mensup iki öğrenc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Saatler gece yarısını gösterirken Emily'nin tek derdi bir an önce cezasını tamamlayarak binasına dönmekti. Fakat ansızın James'in Görünmezlik Pelerini altında kütüphâneye girmesiyle işini yarıda bırakmış ve ona ettiği "çıkma teklifinin" şokunu atlatamamıştı.
"Ne?" diye sordu gözlerini kırpıştırarak. Sırtını raftan ayırarak James'i hafifçe ittirdi ve kendisinden uzaklaştırdı. "Sen ne dediğinin farkında mısın?"
James başını aşağı yukarı salladı. "Doğru duydun. Evans'ı sevmiyorum. Eğer onu sevdeydim ne senin bana ettiğin intikam teklifini kabul eder, ne de sana çıkma teklifi ederdim..." dedi Emily'e yaklaşarak.
"Uzak dur benden!" Emily onu sertçe göğsünden ittirerek işaret parmağını havaya kaldırdı. "Başkasını sevmediğini kanıtlamak için benimle sevgili falan olamazsın, duydun mi beni? Ben senin göstermelik oyuncağın değilim."
"Ne?" James gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırarak Emily'e şokla baktı. "Sen- sen beni yanlış anladın. Gerçekten onun için d-değil... Sen benim göstermelik oyuncağım değilsin!" Emily'e dokunmak için ellerini uzatmıştı fakat Emily kendisini geri çekerek ondan kurtuldu.
"Ne anlamam gerekiyor James?!" diye bağırdı Emily. "Bu teklifinden ne anlamam gerekiyor?! Evans'ı sevmediğini kanıtlamak için bana çıkma teklifi ediyorsun. Bundan ne anlamamı beklersin?!"
"Yanlış anladın-" diye söze başladı James fakat Emily onu göğsünden ittirerek "Siktir git buradan James!" diye tısladı dudakları arasından.
James ela gözlerini iri iri açarak "Beni dinlemelisin!" diye ısrar etti. "Tamamen yanlış anladın Emily!"
Emily, "Git buradan James!" diye bağırdığında James istemsizve bir adım geriye gitti. "Yüzünü bir süre görmek istemiyorum. Sadece git!"
James, Emily'nin gözlerine son kez bakıp pelerinini masanın üzerinden aldı ve hışımla kütüphâneden çıktı.
O çıkar çıkmaz Emily yere çökerek sırtını rafa yasladı ve avuçlarını yüzüne bastırdı. James son kez gözlerine baktığında ela harelerinde hayal kırıklığından başka bir şey yoktu.
⋆⋅☆⋅⋆
Günü kütüphânede sabahlayan Emily, Madam Pince'in onu uyandırmasıyla şişik gözlerini zar zor aralayabilmişti. James gittikten sonra işini hızlıca bitirmiş, kollarını masaya yaslamış ve kafasını da kollarının üzerine koyarak uyuklamıştı.
"İyi iş çıkarmışsın," dedi Madam Pince, Emily oturduğu sandalyeden kalkarken. "Buyur, asan." Cüppesinin cebinden asayı çıkarınca Emily hızlıca elinden asasını aldı. "Çıkabilirsin."
