Dy Siblings 4: Dandelion's Obsession

EIGHT

My fucking vagina is fucking hurts. Mahapdi na makirot na ewan at shutanginis, parang ang sakit igalaw. Hindi ko ma-explain ng tama, basta ang alam ko ay masakit, at hindi ko halos maigalaw ang katawan ko dahil sa sobrang sakit. Para akong hiniwa sa gitna. Mula kiffy papunta sa ulo ang sakit. Dimwit!

Ngayon ko lang naramdaman ang epekto nang nangyari kagabi. Feel like binugbog ako ng husto at ang bigat ng katawan ko. Hindi ko magawang bumangon. Gustuhin ko man magpakita sa coffee shop at cosmetics shop ay pinili ko na lang humiga para matulog maghapon. I feel sick. Para akong lalagnatin sa hapdi ng pempem ko. Pati nga pag-ihi ko ay gumagapang ako tapos para pang sinilihan ang pempem ko sa hapdi kapag nababasa ng ihi.

Yawa talaga sa sakit.

Gusto ko na nga um-order online ng arinola o kaya adult diaper para hindi na tumayo. Kaso baka mas humapdi ang pempem ko pag nababad sa diaper. Ang hirap pala ng ganitong sitwasyon, tapos wala kang karamay. Unlike sa mga books, na kapag na-eklavoo sila ay inaasikaso sila ng partner nila.

When I woke up, Enrique wasn't there. I thought he woke up first to serve me breakfast. 'Di ba, ganoon sa mga books? Pagkatapos makuha ang virginity ng babae ay pinagluluto sila ng lalaki. Pupunasan ang pempem ng warm water. But I was wrong; all that is written in the fucking erotic book are all lies. A fiction, indeed. Walang totoo at lahat kasinungalingan. Kaya pakyu sa mga scammer na author.

Luto-luto my ass. Warm water, my ass. Eh, bigla ngang nawala at walang kabakas-bakas na galing siya rito. Feeling ko tuloy ay nagha-hallucinate lang ako na may ka-sex tapos wala naman.
Bumisita si bakla rito kanina. Napapailing na lang siya dahil hindi pantay ang lakad ko, at kahit pilitin kong itago sa kanya ang totoo, it was too obvious na may nangyari sa pempem ko. Si bakla pa? Juskwa, waley ka maitatago doon, kaya inamin ko na ang totoo bago pa niya maisip na nachukchak ako ng iba.

Nagising akong 7 a.m., at hinihintay si Enrique na bumalik baka-sakaling dalhan ako ng breakfast, pero inabot ako ng tanghali at kulang na lang mahimatay sa gutom pero walang dumating. Tapos malalaman ko na lang na nasa Korea na pala, dahil may byahe ngayong araw. Wala man lang paalam pagkatapos akong biyakin.

Authors are liars and scammers. They let their readers believe in such things that never exist. At ako naman si tangang uto-uto ay naniwala sa mga pinagsusulat nila. Lahat ng sinulat nila ay pinaniwalaan ko tapos ito lang mapapala ko.

Kung bakit kasi romance pa naisip kong suportahan? Sana pala horror at mystery na lang para lahat ng nakikita at naririnig ko pakiramdam ko may patayan at aswang agad. Kalurkey! Ito naman kasing Enrique na 'to, pabebe masyado at poging-pogi sa sarili. Gusto-gusto talaga ng gago ang hinahabol.

"Ouch!"

Napabalik ako sa paghiga dahil sa sakit ni pempem. Kukuha sana akong tubig dahil walang laman ang pitsel ko, pero hindi rin kinaya ng katawan ko. Masakit na nga pempem ko, masakit na katawan, kasama pa pati ang puso.

Ganito ba talaga kapag first time? Should I go for a check-up na? Tanungin ko kaya si doctora Keisha, total family doctor naman namin 'yon, OB gyne rin siya ni ate Dane. Kaso huwag na pala. Sipsip 'yon kay kuya Dylan, eh, baka mamaya isumbong pa ako noon.

My phone rang, and when I checked who called, I saw Ervic's number appear. Wala akong planong sagutin dahil, for sure, puro pang-iinis lang sasabihin sa akin nito. Numero palang ang nakikita ko para ko nang nakikita ang malawak at mapang-asar niyang mukha. Pero alam kong hindi rin ako titigilan ng baklang ito.

"Bakit?"

["Kumusta ka na? Buhay ka pa?"] I rolled my eyes as if he saw me. I did not answer but put the phone on loudspeaker. ["Hoy?!"]

"Dimwit. Ano ba kailangan mo? Kung tumawag ka lang para mang-asar, wala akong panahon."

["Tinanong ko lang kung buhay ka pa para masabi ko kay kuya."] My blood rushed at agad akong napatayo nang marinig ko ang salitang kuya. Parang nawala lahat ng sakit ko sa katawan.

"Tinanong ako ni Enrique?"

["Hindi."]

And I heard his annoying laugh.

"Bwesit ka."

["Well, Kuya called me and asked me, kung magkikita tayo?"]

"Talaga?"

["Yes, kasi marami siyang ipapagawa sa akin at sinabi niyang tawagan kita para huwag akong istorbohin. Sinabi kong galing ako sa'yo, pero wala na siyang sinabi at pinatayan na ako."]

"Tss."

["Masakit pa ba yang ano...pfft."]

"Hoy! Pinagtatawanan mo ba ako?"

["I can't believe na may nangyari sa inyo ng kuya ko. Feeling ko sinadya mo lang yatang umika-ika para kunwari maniwala akong may nangyari sa inyo."]

"Bumalik ka rito at bulatlatin mo pekpek ko para malaman mong natuhog."

["Manahimik ka nga, kadiri ka. Alam mo napakababoy talaga niyang bibig mo. Para kang hindi kapatid ni ate Diana. Malayong-malayo kayo."]

"Malamang, kay kuya Dylan ako nagmana."

["Oo na lang. Anyway, I called you to ask if you're available tonight. Gimick tayong dalawa dahil hindi makalayas 'yong best friend mo. Wala akong kasama, eh."]

"Akala ko ba marami kang gagawin at ayaw ng kuya mo na istorbohin kita?"

["Bakit malalaman niya ba?"]

"Hindi nga ako makalakad, gusto mo pa akong gumala. Masakit nga katawan ko."

["Uminom ka ba ng gamot?"]

"Hindi, require ba?"

["Hindi rin. Inom ka na lang ng kape, mas malakas tama noon sa'yo kaysa sa gamot."]

"Precisely. Sige na, I need rest. Itutulog ko na lang 'tong sakit ng katawan ko."

["May gusto ka pa bang sabihin?"]

"Waley na."

["Sure ka? I will end the call na."]

"Waley na nga."

["Talaga? OK, sabi mo..."]

"Wait!"

["Ano pa bang kailangan mo?"]

Fuck! Alam na alam talaga ng gago na may kailangan pa ako.

"Yawa ka. Dimwit!"

["Sabihin mo na, at busy ako."]

"Kailan babalik ang kapatid mo?"

["Next year."]

"Ano?"

["Joke. Bukas lang nandito na iyon, kasi wala naman talaga siya sa Korea kundi nasa Cebu lang. Oh sige na, bye na. Take a rest na dahil kailangan mo pa ng lakas para guluhin ang kapatid ko."]

"Byers."

Nang patayin niya ang tawag ay tinaas ko ang kamay ko para ma-exercise ang braso. I sighed, thinking about what happened.

I don't know if I feel happy or sad. Happy that finally the man that I love claimed me, or sad because he didn't show any concerns. Hindi naman siguro magiging kalabisan sa ego niya kung hinintay niya akong magising tapos tatanungin kung anong gusto ko o kung may masakit sa akin. O kahit sana sabihin sa akin na huwag akong umasa kahit may nangyari dahil wala siyang pakialam sa nangyari. At least nandito pa rin siya nang magising ako.

God! Masama na nga loob ko dahil ako ang binabayo pero iba ang iniisip. Masakit pa katawan ko tapos hindi man lang ako pinahalagahan. But if he thinks I will quit? Nah, nandito na ako. Nabigay ko na kaya walang susuko. Panindigan ko na hanggang saan ako dadalhin ng kalokohan ito.

Akala ko kapag nakuha ko na ang gusto ko sa kanya ay titigil na ako. Akala ko kapag hindi ako na-satisfy ay susuko na ako. Pero hindi, mas lalo lang akong nasiraan ng ulo dahil gusto kong maging akin siya ng tuluyan.

And I will get him, by hook or by crook. Dapat magiging akin siya. Akin lang si Enrique mylabs at walang ibang pwedeng makinabang sa kanya. Hindi ko hahayaan na mapunta siya sa iba.