Dy Siblings 4: Dandelion's Obsession

TWENTY-FIVE

I looked at myself in the mirror. Kahit may babybump na ako ay hindi pa rin maipagkakilalang sexy ako. Inborn na ito dahil nanalaytay na sa dugo ng isang Dy.

Suot ko ngayon ang wedding gown na bumagay sa katawan at tangkad ko. I planned this wedding thinking that Ervic was the one I would marry. Kahit ayoko ng bongga ay sinunod ko ang sinabi ni kuya Dylan na sundin ko ang gusto kong kasal dahil minsan lang ito mangyari. Saka, isa pa, kaibigan ko naman ang pakakasalan ko—iyan ang inakala ko.

Kaso wala na, kahit sumama ng bongga ang loob ko ay hindi na mababalik ang nangyari. Wala na ang bakla at kahit maglupasay ako ay ikakasal pa rin ako kay Enrique sa ayaw at sa gusto ko. Sa lalaking mahal ko, at ama ng anak ko. Sa lalaking hinahabol ko. Pero hindi ibig sabihin noon ay marupok ako. Magmamatigas pa rin ako.

"Ready?" The door opened and ate Dane entered. "Wow, gorgeous. You looked fab like me during my wedding. You're a fucking Dy, and it can't deny."

I smiled at her when she came closer and caressed my face.

"Thanks, ate."

"Excited ka na ba?"

Excited? Nope, disappointed ang tamang salita. Disappointed ako dahil hindi umayon sa akin ang gusto ko. Dahil iba ang gusto kong mangyari. Hindi ko nagawa ang gusto ko—ang pikunin at asarin si Enrique para makaganti sa kanya at hindi ipaalam na may anak siya sa akin. Oh well, pagtataguan ko pa rin naman siya dahil hindi ko sasabihin sa kanya na siya ang ama kahit kasal na kami.

"Yes, ate!"

But who can understand me? Nothing but only me, so the best answer is yes.

"I know. Because this is what you wanted for a long time. Marrying the man that you loved. I feel you, Daze, the same feeling I had when I married your kuya Wallace."

"But he didn't love me, ate. Kuya Wallace loves you."

"Daze..."

"I am OK, ate. Maybe I am emotional because I am pregnant."

"I understand. Been there than that. Let's go; everyone was waiting."

I chose a luxury hotel owned by Kuya Phoenix para pagdausan ng kasal para diretcho na rin sa reception. Sa open area veranda ang kasal at ang reception ay sa event hall kung saan ako nag celebrate ng eighteen birthday.

When we reached the wedding area, I couldn't deny how fabulous it was. The perfect decoration that I really want. Dandelions are everywhere. Napapaligiran ng puti ang buong paligid at hindi basta-basta ang nakasabit. Chandeliers are made of real silver and gold, with real diamonds. Kahit ang mga ibang dekorasyon ay ganoon din sponsored by Kuya Dylan. Sa Labas pa lang ito. Ano pa kaya sa loob?

For sure, Mas maganda at nakakalula ang design sa loob. Business partners around the world ba naman ang bisita, which is mga hindi ko rin kilala.

I should be happy. This is my dream wedding. Pero ang totoo kong nararamdaman ngayon ay umaasa akong sana huwag ng dumating si Enrique. Sana nagbago ang isip niya. Masama ang humiling ng kasamaan pero sana nadisgrasya na siya para walang kasal.

"Enrique is already here with your kuya's. Don't worry," ate Dane said.

Tss! Bakit naman ang aga niya? Akala ko pa naman hindi na siya dadating.

"Ma'am, the wedding is about to start na po." The organizer informed us.

"Good luck and congratulations, Daze. Relax." Inayos ni ate ang bangs ko. My hair design is mermaid braids. She kissed me on the forehead at saka ako iniwan.

The organizer guided me. Pinatayo ako sa harap ng arko na natatakpan ng see-through curtain, pero hindi rin makikita ang loob. May red carpet din dito sa pwest ko at sigurado akong hanggang altar na ito. Tanaw ko rin na sa bawat gilid ng aisle ay may dandelions. The entourage started to walk on the aisle one by one.