SEPALIKA | COMPLETED

87 කොටස

" ළමයි මේ නැගිටින්නකො.."

හොඳටම නින්ද ගිහින් හිටිය මට ඇහුණා කවුරුහරි මගේ කකුලෙන් නවත්තන්නැතුව අදිනවා.. මම කකුල ගසලා රධ්‍ය අයියගෙ කකුල් දෙක අස්සට මගේ කකුල ඔබාගෙන අතක් මූණ උඩින් තියාගත්තා.. උදේ පාන්දර කවුද යකෝ විලාප තියන්නෙ..

" පොඩී.. එන්න කෑම කන්න.."

" කෝ ඉතින්.. මම කීයෙ ඉඳන්ද කතාකරන්නෙ.."

මාව ඇඳේ කොණටම ඇදිලා ගිහින් ඇඳේ ඉන්දුනා.. මම ආයෙම අනිත්පැත්තට වැටිලා නිදාගත්තා.. 

" පොඩී.. මේ නැගිටින්න ළමයි.. කෝ කෝ කාලා නිදාගන්නකො.."

මම ලාවට එක ඇහැක් ඇරලා විලාප තියන පොල්කිච්චා දිහා බැලුවා.. පොඩි මාමා මොකද උදේ පාන්දර බෙරිහන් දෙන්නෙ.. ඔහොමනම් බෑ පොඩි මාමෙ අපේ මාමා එක්ක දීග කන්න.. 

" ආ අනිත් ඇහැත් ඇරගන්නකො ඔහොමම.. යකෝ එක ඇහැක් ඇරගන්න මම මෙතන දහාට වන්නමම නටන්න ඕනා.."

මම ඔලුව අත් දෙකෙන් අවුල් කරගෙන ඇඳේ ඉඳගත්තා..

" කවුද වන්නම නැටුවෙ අයියෙ.. ඇයි උදේ පාන්දර.."

ආධ්‍ය අයියා හිනාවේගෙන මගේ ඉස්සරහා පුටුවෙන් ඉඳගත්තා..

" උදේ..?? මරු උදේ.. තාම වෙලාව නමයටවත් නෑ.. දෙන්නා එක්ක මම ගියාම මොනවහරි බිව්වද.."

මම කල්පනා කල්ලා බැලුවා.. මේම උදේ නෙමෙයිද.. හවසද.. නෑනෙ හවසනෙ නිදාගත්තෙ.. ඒ කියන්නෙ මම තාම ඉන්නෙ අදද.. අපරාදෙ උදේ කියලනෙ හිතුවෙ.. ආධ්‍ය අයියා අනුරාග් පොල්මල එක්ක යාළුවුණේ නැත්නම් මාත් එක්ක පවුල් කාලා උදේම නැගිටින්නැතුව ඉන්නවනෙ.. කොහෙද මගේ මනුස්සයා මේකට එච්චර කැමති නෑනෙ.. අනික ඉතින්..

අනික ආධ්‍ය අයියගෙ මූණ දිහා බලාගෙන කොහොමද මම පවුල් කන්න අහන්නෙ.. සාන්තුවරයෙක් වගේ මනුස්සයෙක්නෙ.. මාත් එක්ක ඉඳලා රධ්‍ය අයියට හැදෙනවා වගේ හැමතිස්සෙම හැදෙන ඔලුවෙ රදයක් හැදුනොත් එහෙම.. රාවණාගෙ මාමගෙ ජුලියට් පව්නෙ.. රාවණාට දුක හිතෙනවනෙ.. අපේ මාමා ඒවි රෙද්දත් උස්සගෙන 'දම්සාරිව දීපන්' කියාගෙන මගේ ඔලුව කන්න.. ඊට මීට වැඩිය හොඳයි පැහ්තකට වෙලා මගේ හැපීකව්වව බදාගෙන නිදාගන්න එක..