SEPALIKA | COMPLETED

103 කොටස

මම ගෙදර ගියපු ගමන්ම මගේ ප්‍රිෆෙක්ට් බැජ් එකේ ෆොටෝ එකක් ලොකුවටම ගහලා, සෙරමනි එකේදි පීස් සයින් එකකුත් එක්ක ගත්තු මගේ ෆොටෝ එකකුත් එක්ක මාන්නක්කාර වේළුසුමනයට සෙන්ඩ් කලා..

" see I'm the HEAD PREFECT..🤟"

ආවා මෙතන මට කින්ඩි දාන්න.. හිතාගෙන ඇත්තෙ හරි ලොකුයි කියලා.. තාන්වී අක්කට කියලා බන්නන්න තියෙන්නෙ.. එදා මම මැසේජ් එකක් දාලා සාගා ආවද ඇහුවහමත් මොකුත් කිව්වෙ නෑ.. ආවද දන්නෙත් නෑ.. කොහෙද මට අන්තිම වෙනකල්ම එතන් ඉන්න බැරිවුණානෙ.. මාමණ්ඩි ඇණ බවුසරයක් වෙලා දහාටසන්නිය නටන්න ගත්තනෙ.. මම මැසේජ් එකයි ෆොටෝ දෙකයි යවලා අම්මටත් කෝල් එකක් අරගෙන ආච්චිඅම්මා එක්කත් කතා කල්ලා ගිහින් නාගෙන ඇඳුම් සේදුවා.. හෙට ඉඳලා ඉස්කෝලෙ යන්නත් එපැයි.. මුල ඉඳලා ස්පෝර්ට්ස් මීට් වලට දඟලන්නයි.. මතක් වෙද්දිත් උණ හැදෙන්න වගේ..

පහුගිය ගෙවුණු කාලෙ හීනයක් වගේ.. හීනයක්වගේ කිව්වෙ.. හීනවල විතරනෙ ඉඳලා හිටලා හරි අපි මවන ලෝකයක් දකින්න පුළුවන්.. හෙට ඉඳන් මම හීනෙන් ඇහැරිලා ආපහු පරණ ජීවිතේට යන්න ඕන.. ඒත්.. හුඟ කාලයක් හීනෙකම පැරලයිස් වෙලා ඉඳලා දැන් මට පරණ ජීවිතේ හුරු නැහැ වගේ දැනෙනවා.. අද රෑ ගෙවිලා ඉවරවුණාට පස්සෙ මම කවදා ආයෙම රධ්‍ය අයියව දකින්නද.. අඩුම තරමෙ අයුක අයියටයි සෙනුකටයි වගේ අපිට කෝල් එකක්වත් ගන්න තිබුණනම්.. මට එයාගෙ කටහඬ හරි අහන්න තිබ්බා.. මම හිතන්නෙ මට කිසිම දවසක රධ්‍ය කියන කැරැක්ටර් එකට වෛර කරන්න බැරිවෙයි.. එහෙම හිතන්නවත් බැරිවේවි.. ඉස්සරහට මොනවා වුණත් එයා මං වෙනුවෙන් කැප කරපු කාලයට මම සෑහෙන්න ණයයි.. ගෙවාගන්නවත් බැරි තරමට ණයයි.. 

කාලෙ කියන්නෙ ආපස්සට ගන්න පුළුවන් දෙයක් නෙමේ.. ඒකට වටිනාකමකුත් කියන්න බෑ.. ඉතින් මනුස්සයෙක් එච්චර දෙයක් මං වෙනුවෙන් කැප කලා කිව්වහම එතනින් එහා මට මොකුත්ම බලාපොරොත්තු වෙන්න පුළුවන්ද.. එක්කො කවදහරි වැරදිලාවත් මම නැශනල් බැඩ්මින්ටන් ටීම් එකට සිලෙක්ට් වුණත් ඒකටත් ක්‍රෙඩිට් එක සම්පූර්ණෙන්ම යන්න ඕන රධ්‍ය අයියට.. මොකද අපේ ගෙදර කවුරුත්ම කැමති නෑ මම සෙල්ලම් කරනවට.. එයා එදා කාර් එකේදි නිකමට කියපු කතාව ඇත්තටම හැබෑ කල්ලා දේවි කියලා මට පොඩ්ඩක්වත් හිතුණෙ නෑ.. එක අතකට එයා මගේ ජීවිතේට අහම්බෙන් හම්බුනු පුදුම ගොඩක්..