107 කොටස

28.6K 2.3K 499
                                    

" අම්මට ඇත්තටම මට වඩා ලොකුඅම්මා කියන ඒවද විශ්වාස අම්මෙ.."

" විශ්වාස කතාවක් නෙමෙයිනෙ.. මං අහන්නෙ.. අම්මපා උඹව කොළඹ ගෙනිහින් හැදුවේ මේවා අහගන්නද වරද්!!"

මම ෆෝන් එක කනේ තියාගෙන මගේ අලුත් කාමරේ ජනෙල් ග්‍රිල් එකකට ඔලුව තියාගත්තා..

" උඹව එක අතකින් හැදුවට වඩා හොඳයි මෙන්න මේ ගමේ ඉස්කෝලෙටම දාගෙන මේවගෙ තියාගත්තනම්.."

"....."

" ආයෙම ඔය ක්ලබ්ද මොකක්ද මගුලට යන්නෙ නෑ.. මට බෑ මෙච්චර අපහාස විඳින්න.. දාහක් කතා අහගෙන උඹලව හදලා අන්තිමේ ඒකෙනුත් වුණේ අපිට විඳවන්නමයි.."

මම හුස්මක් අරගෙන හිමින් ඒක පල්ලෙහාට දැම්මා.. මේවා අහලාම දැන් මට මහන්සී..

" අම්මා කිව්ව පලියට මට ඒක නවත්තන්න බෑ.. ඇයි අම්මෙ මට එක පොඩ්ඩකටවත් මම ආස දෙයක් කරන්න බැරි.. ආ..?? අම්මගෙ උවමනාවල් එපාවල් ඉශ්ට කරන්න මම අකමැත්තෙන් වුණත් ඒ ලෙවෙල් කලානෙ.. ඇයි දැන් මේකටත් කෑගහන්නෙ.."

" කෑගහන්නෙ..?? කැගහන්නෙ උඹලා නොමඟ යන්න කලින් හදාගන්න.. වෙන මොකකටද.."

" මම ගිය නොමඟක් නෑ.. අම්මගෙ ඔලුවට එක එක මනස්ගාත පුරවලා ඒවා නිසා මට කෑගහන්න එපා.."

" මහ එකා වගේ නැතෑ.. උඹව හැදුවට අපිට ගහන්න ඕන.."

" මම තියනවා අම්මෙ.."

අම්මට පැහදිලි කල්ලා දීලා තේරුමක් නැති තැන ෆෝන් එක කට් කල්ලා ඇඳට විසික් කල්ලා අනිත් පැත්ත හැරෙද්දි මාමා කාමරේ ඇඳ උඩ වාඩිවෙලා මං දිහා අත් දෙකත් බැඳගෙන බලාගෙන ඉන්නවා.. මම මාමා එක්ක ලාවට හිනාවෙලා ගිහින් පුටුවකින් ඉඳගත්තා..

" මොනවද කියන්නෙ පොඩිඅක්කා.."

" මොකුත් නෑ මාමෙ.. ඔය ඉතින් දන්නැද්ද.."

මාමා ඇඳට දෙපාරක් තුන්පාරක් තට්ටු කලල එතෙන්ට එන්න කිව්වහම මම මාමා ගාවින් ගිහින් ඉඳගත්තා.. මාමා මගේ කර වටේ අතක් යවලා මාව උරහිසට වාරුකරගත්තා.

" උඹ ක්ලබ් යන එකවත් වෙන කිසිම දෙයක් කවුරු කිව්වත් නවත්තන්නෙ නෑ.. තේරුණාද.."

SEPALIKA | COMPLETEDTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang