SEPALIKA | COMPLETED

162 කොටස

මගේ බැඩ්මින්ටන් ජීවිතේට අවුරුදු දහ තුනක්.. මම රැකට් එකක් මුලින්ම අතට අරගෙන අවුරුදු දහ තුනකට පස්සෙ ලිම්පික් ප්ලේ කරනවා කියන්නෙ.. ඇත්තටම මේ වෙද්දිත් මගේ හීන මම දිනාගෙන ඉවරයි.. ඔලිම්පික් දින්නත් පැරදුනත් මේකට සහභාගී වෙන්න ලැබිච්ච එකමමට ලොකු දෙයක්.. මම ආපු ගමන හුඟක් දුරයි.. ආපස්සට හැරිලා බලද්දි සතුටුයි.. අන්තිමේදී මම 28 ඔලිම්පික් වලදී බැඩ්මින්ටන් කෝට් එකක හිටගෙන හිටියා..

මම තරඟ කරන මිනිස්සු.. ඊතල වගේ.. පුදුම වේගයක් ජවයක් තියෙන්නෙ.. හැමෝම එක හා සමානයි.. සේරම ෆයිනල්ස් හිටියෙ චයිනීස් ජැපනීස් අය.. සමහරු ඔලිම්පික්ම ප්ලේ කරන දෙවෙනි තුන්වෙනි වතාවල්.. මට දැනුණෙ මාව හුඟක් පොඩියට..

ඒත් එහෙමයි කියලා අතාරින්න බෑනෙ..

ස්ටේඩියම් එකේ සෙනඟ පිරිලා.. මට අපේ රටේ ෆ්ලැග් එක එහෙන් මෙහෙන් පේනවා.. මගේ කිට් එකේ තියන අපේ රටේ ෆ්ලැග් එක.. මගේ නම.. මට ලැබිලා තියන අංකෙ.. මගේ රටේ නම මම නියෝජනය කරන එක.. ඒවා පොඩි දේවල් නෙමේ.. මේක මගේම හීනෙ.. මම පණ දෙන්න ආස කරපු හීනෙ..

ඇත්ත තමා.. හිතුවොත් මනුස්සයොන්ට කරන්න බැරි දේවල් නෑ.. අපි මහන්සි වෙන්න ඕන.. මහන්සිවෙලා කොහොම හරි හීන අල්ලගන්න ඕන.. නැත්නම් ඒවා අපෙන් දුරට යනවා.. මගෑරෙනවා.. ඉතින් අවුරුදු ගාණක මම කරපු හැම කැපකිරීමකම ප්‍රතිපලේ අදින් තීරණේ වෙනවා..

මම ප්‍රාර්තනා කළා.. මේ අවුරුදු ගාණ.. මම කළ කැපකිරීමක මහන්සිය අනිවාරෙන්ම තියනවානම් මට මේක වින් කරන්න පුළුවන් වෙන්නම ඕන.. හැමදාම හැමෝම කියන්නෙ මහන්සියෙ තරමට ප්‍රතිඵල තියනවා කියලා.. ඉතින් මම රැයවල් දවාලවල් බලනනැතුව මහන්සි වුණා.. මාව ඉන්ජර්ඩ් වුණා අනන්ත අප්‍රමාණ.. හැම මැච් එකම වින් කළේ නෑ.. සමහර වෙලාවට පැරදුණා.. කඩාවැටුණා.. ඇඬුවා.. දාහක් අතාරින්න අවස්ථා එද්දිත් මම අල්ලගෙන හිටියා.. අමාරුම වෙලාවෙදිත් මම ඉවසුවා..

මට වැරදෙන්න කොතනකවත්ම ඉඩක් නෑ කියලා මම විශ්වාස කරලායි මගේ රැකට් එක අතට ගත්තෙ..

ටයිම් බෝඩ් එකේ තප්පර හතළිහ ගෙවෙන්න හරිම පොඩ්ඩයි.. මගේ නම මුළු ස්ටේඩියම් එකෙන්ම මට ඇහෙනවා..ඒ පීඩනේ මට දැනෙනවා.. ඇස් වලින් විතරයි දාඩිය දාන්නෙ නැත්තෙ.. කොහොම හරි මම මේක කරනවා කියලම මම හිතාගත්තා.. පහුගිය මැචස් වල මම වින් කළේ සේරම සෙකන්ඩ් ප්ලේස්.. ලේසි නෑ අනිත් අය එක්ක තරඟ කරන එක.. මගේ රටේ ෆැලග් එක ඇහැ කොනෙන් පෙනෙද්දි මට ලොකු විශ්වාසයක් ඇතිවෙනවා මං ගැන.. ඒක වචනෙන් විස්තර කරන්න පුළුවන් හැගීමක් නෙමේ..