" මට-මට සමාවෙන්න චූටි.."
ආධ්‍ය අයියා මගේ අත් දෙක තද කල්ලා අල්ලගෙන පපුවට තියලා තුරුල් කරගත්තා.. මෙච්චර වෙලාම තිබුණ ආධ්‍ය අයියගෙ මූණ, එයාගෙ හැගීම් සේරම එකසැරේ වෙනස් වෙලා වගේ දැනෙන්න ගත්තෙ.. එක සැරේට හැමදේම එකපේළියට වුණු නිසා මමත් හිටියෙ පුදුම වෙලා.. ආධ්‍ය අයියා තාම එයාගෙහිතේ සැනසීම හොයාගෙන නැද්ද..
" මේ මොකද අයියෙ.."
ආධ්‍ය අයියා මගේ උරහිසට වාරු වුණා.. අයියගෙ කොන්ද ගාවින් මට තවම කොට්න් පෑඩ් එකක් අහුවෙනවා..
" ඔයා හොඳින්ද හිටියෙ චූටි.."
මම අයියගෙ පිට අතගෑවා.. වෙච්ච දේවල් වලට අපිට කරන්න දෙයක් නෑ.. අනික.. මිනිස්සු දරාගෙන උපරිමේටම ආවම.. කලකිරෙනවා.. අතාරිනවා.. ඒකට කමක් නෑ කියලා නිහඬ වෙනවා.. මගෙ හිතේ හැගීමත් එහෙමදෝ මට හිතුණා..
නෑ.. මට සතුටුයි.. මගේ මාමා අවුරුදු දහනමයක් මං වෙනුවෙන් හිටියා.. මගේ පැත්තෙන් හිටගත්තා.. එහෙමයි කියලා මටම ජීවිතේ දියකරන්න ඕනද.. මගේ ඉපදුණූ හැටියට මගේ මාමා පලි නෑ.. අවුරුදු හතළීහක්ම ඒ මනුස්සයා විඳෙව්වා.. අද එයාගෙ සතුට එයා ගාව තියනවා.. ඉතින් මම සතුටු වෙන එක සාධාරණයිනෙ.. ආධ්‍ය අයියත් එයාගෙ වයසට වඩා සෑහෙන්න දරාගත්තා.. හරියට මම වගේම.. ඉතින් එයාලා සතුට හොයාගෙන ගිය එක වැරදිනෑ..
ඒත් මට කියන්නවත් තිබුණා.. දැන් ඒකට කරන්න දෙයක් නෑ.. මගේ හිතේ කිසි තරහක් නෑ.. මට පුදුම සතුටුයි.. මම හිතේ තරහ තියාගෙන ඒක වඩව වඩව හිටියනම් අද මේ තැන ෂනෙරු කියලා කෙනෙක් නෑ.. රූස්ස ගස් වුණාම දරාගන්න ඕන.. මම තවටත් දරාගන්නවා.. එයාලගෙ හිතේ මොකක් හරි පසුතැවීමක් කොතනක හරි තියනවා කියලා මට දැනෙනවා.. කොයි දේටත් වඩා පසුතැවීම කියන දේ.. මිනිස්සු නොමර මරනවා..
" එදා මොකද වුණේ කියන්නකො.. අයියගෙ වැරැද්දක් නෑ.. මම හොඳින් හිටියා.."
ආධ්‍ය අයියා ඇස් වල කඳුළු පිහිදගත්තා..
" එදා.. එදා ඔයා හිටියනම් චූටි.. එතන මිනියක් මැරෙන්න තිබ්බා දෙයියනේ.. මට අදට මතක් වෙද්දිත්.. මගේ පපුව රිදෙන්න ගන්නවා.."
YOU ARE READING
SEPALIKA | COMPLETED
Romanceරධ්ය අයියට තිබුනේ තද කළුපාට ඇස්.. මගේ වගේ ලා දුඹුරුපාට ඒවා නෙමෙයි.. ඒ ඇස් වල ඇහිපිල්ලම් ගහන දිහා මම සමහර වෙලාවට බලාගෙන ඉදලා තියෙනවා.. මට හිතෙන්නෙ ඒ දිහා මට තව තව බලාගෙන ඉන්න ඇත්නම් කියලා.. එක ලග ගෑවෙන්න ඔන්න මෙන්න තියන ඇහිබැමට යටින් තියන ඒ ඇස් ඉදලා...
