" ඩොක්ටර් ෂනෙරු.. ඕෆ් වෙන්නද.."
" ඔව් මිසිස් අබේසිංහ.. දැන් හස්බන්ඩ් ඇවිල්ලා ඇති.."
" ටේක් කෙයා.. අහ්.. ඇන්ඩ්.. කන්ග්‍රැජුලේශන්ස්.. අපිට ආරංචියක් ආවා.."
" තැන්ක් යූ සෝ මච්.."
මම බෑග් එකයි ස්ටෙත් එකයි කෝට් එකයි අතේ එල්ලගෙන දාහතර වාට්ටුවෙ ඩොක්ටර්ස් රූම් එකෙන් එළියට එද්දිම සිස්ටර් කෙනෙක් හම්බුණා.. එයා මාව අඳුරනවා.. හුඟක් ලඟින් කතාබහ කරන කෙනෙක්.. මම සිස්ටර් එක්ක හිනාවේගෙන එළියට ඇවිත් ගේට් එක දිහාට ඇවිදගෙන යන්න පටන් ගත්තා..
ඇවිදගෙන යන්න..!? ඔව්.. එහෙම තමා.. මගේ ඇක්සිඩන්ට් එක වෙලා හරියටම මාස හයකට පස්සෙ මම ආයෙම ක්‍රචස් නැතුව මගේ කකුල් දෙකෙන් හිටගත්තා.. හරිනම් මට වුණු ඩැමේජ් එකට මම අවුරුදු එක හමාරක්වත් ඇඳේ ඉන්න ඕන.. මට එහෙම ඉන්න බෑනෙ.. මම අදටත් පිං දෙනවා එදා මගේ ස'ජරි එක කරපු ඩොක්ටර්ස්ලට.. ඇත්තටම දෙවිවරු වගේ.. කකුල් දෙක පණ නැතිවුණානම් මට මගේ ජීවිතේ ගැන එතනින් එහාට හිතාගන්නවත් බෑ..
ඊයෙට අපි දෙන්නා බැඳලා අවුරුදු තුනක්.. බැඳල අවුරුදු තුනක් වුණාට ආදරේ කරන්න අරගෙන අවුරුදු දොළහක්.. හිතාගන්න බෑ කාලෙ යන ඉක්මන.. එක්කො මම රධ්ය අයියා එක්ක ඉද්දි කාලෙ යනවා දැනෙන්නෙ නැතුවද මන්දා.. අපි දෙන්නටම ඒකෙ ගාණක් නෑ.. දවස් ඉක්මනට ඉක්මනට ගෙවිලා යනවා වගේ.. මම මේ ගෙවාගෙන යන්නෙ මගේ ජීවිතේ ලස්සනම දවස්.. ඇත්තටම ලස්සනයි..
අපි දෙන්නගෙ මැරේජ් ලයිෆ් එක සමාන්‍යෙන් කියන මැරේජ් ලයිෆ් වගේ හෙනම ස්ට්‍රෙස් නෑ ඉතින්.. අනික ගෙදර හැම වැඩේම මමම කරන්න ඕන කියලා එකකුත් නෑනෙ.. රධ්ය අයියා එයාට පුළුවන් හැම වෙලාවකම මට පොඩි හරි උදව්වක් කල්ලා දෙනවා.. අපේ ගෙදර දැන් වෙනදට වඩා පිරිලා වගේ.. ඉන්නෙ දෙන්නෙක් තමා.. ඒ වුණාට ඒක නියම ගෙදරක් වගේ තැනක්.. ලෝකෙ කොහේ ඉඳලා වුණත් ගෙදරට අඩිය තිබ්බම ඒ හුරුපුරුදු හැගීම මට දැනෙනවා.. එතකොට ජීවත් වෙන්න ආස හිතෙනවා.. එකිනෙකා හරියට තේරුම් අරගෙන රණ්ඩු නැතුව.. ප්‍රශ්න නැතුව.. ආදරෙන් ජීවිතේ ගෙවද්දි ඒක අමුතු හැගීමක්.. මම හරිම ආදරෙයි මගේ ජීවිතේට..
YOU ARE READING
SEPALIKA | COMPLETED
Romanceරධ්ය අයියට තිබුනේ තද කළුපාට ඇස්.. මගේ වගේ ලා දුඹුරුපාට ඒවා නෙමෙයි.. ඒ ඇස් වල ඇහිපිල්ලම් ගහන දිහා මම සමහර වෙලාවට බලාගෙන ඉදලා තියෙනවා.. මට හිතෙන්නෙ ඒ දිහා මට තව තව බලාගෙන ඉන්න ඇත්නම් කියලා.. එක ලග ගෑවෙන්න ඔන්න මෙන්න තියන ඇහිබැමට යටින් තියන ඒ ඇස් ඉදලා...
