SEPALIKA | COMPLETED

143 කොටස

මම හිටියෙ කටුනායක එයාපෝට් එකේ.. මේ වෙනකල් කියාන් අයියා ඇරෙන්න මට මොකෙක්වත්ම කතාකළේ නෑ.. මම පුදුම විදියට අසරණ වෙලා හිටියෙ.. හවස ෆ්ලයිට් එක අල්ලගෙන කොහොම හරි මම එන්න ආවා.. ඊයෙ මැච් එක ගැන, මම දින්න එක ගැන තිබ්බ සතුට එහෙම්පිටින්ම හේදිලාම ගියා.. මට හිතාගන්න බෑ මම සතුටු වුණාද කියලවත්.. මට තාම කියාන් අයියගෙ කටහඬ ඇහෙනවා ඇහෙනවා වගේ..

" ෂනෙරු පුළුවන් ඉක්මනට එන්න බලපන්.. මෙහෙ මොකක් හරි අවුලක් වෙනවා.."

ඒ එක්කම මගේ අතින් ෆෝන් එක බිමට අතෑරුණා.. කෝච් මාව වාරුකරගත්තෙ නැත්නම් මම එහෙමම ඇදගෙන වැටෙනවා.. ඇත්තමයි මුළු ජීවිතාකාලෙම මෙච්චර මගේ හිත බයවෙලා නෑ.. කලබල වෙලා නෑ.. මගේ පපුව හිරිවැටීගෙන රිදෙනවා.. ඇස් වලින් කඳුළු ගලාගෙන යන්න ඔන්න මෙන්න තිබිලත් මම ඒවා වට්ටන්නෙ නැතුව හිර කරගෙනම එන්න ආවා.. කෝච් හොඳවෙලාවට කවුන්සිල් එකත් එක්ක කතාකල්ලා මට අද එන්න චාන්ස් එක අරගෙන දුන්නා.. 

මම ලැගේජ් එක අතට තදකරගෙන සෙනුකව හෙව්වා.. සෙනුක මාව ගන්න එනවා කිව්වා.. එතකොට.. එතකොට කොහෙද මගේ මාමා.. රධ්‍ය අයියා.. එයාලනෙ හරිනම් මාව ගන්න එන්නෙ.. මම එහෙමම පුටුවක් උඩින් වාඩිවෙලා මූණ අත් දෙකෙන් පිහිදගත්තා.. එයාපෝට් එකේ නිතර යන එනවුන්ස්මන්ට්ස් මට කරදරයි.. මම කලබල වෙලා.. මගේ අත පය වෙවුලනවා.. මොකද මට දැනෙනවා මොකක් හරි වෙලා කියලා.. මම අත් දෙක එකට ගුලි කරගෙන පපුවට තියලා තදකරගත්තා.. ඒ ගිනිගන්නවා වගේ දැනෙන පීඩනේ එක එක්ක මට පිස්සු හැදෙන්න එනවා.. මගේ අසරණකම දැනුණේ මට විතරයි.. මම පිපිරිලා යන්න පීඩනේක ඊයෙ ඉඳලා ඉන්නවා කියලා දැනුණේ මට විතරයි.. රධ්‍ය අයියගෙ ෆෝන් ඕෆ් ආන්සර් නොකරන හැම වතාවෙම දැනෙන හිස් හැගීම.. බලාපොරොත්තු නැතිවෙන හැගීම ඒ ඔක්කොම දැනුණෙ මට විතරයි.. 

මම දැක්කා දුර ඉඳන් මගේ පැත්තට දුවගෙන එන සෙනුකව.. මම ඉක්මනට නැගිට්ටා.. මට ඉක්මනට රධ්‍ය අයියව හම්බෙන්න ඕන.. ඔයා හොඳින්ද අහලා තුරුල් වෙන්න ඕන.. එයා හොඳින්ද.. හැමදේම හොඳින්ද අහන්න ඕන.. මේ වෙලේ මට ඕනම වුණේ ඒක විතරයි..

" ෂනෙරු.."

සෙනුක දුවගෙන ඇවිත් මාව බදාගත්තා.. මම මොකුත් නොකර එහෙමම බලාගෙන උන්නා..