SEPALIKA | COMPLETED

153 කොටස

වෙලාව රෑ එකොළහමාරයි.. මම හිටියෙ මගෙ ජනෙල් පඩිය උඩ.. ගෙදර සේරම ලයිට්ස් ඕෆ් කළාම පොඩි පොඩි ලයිට්ස් පත්තුවෙනවා.. ඒවගෙන් ලස්සන එළීයක් සාලෙට වැටෙනවා.. රෙක්සියි කියාරයි නිදි.. මම පාඩම් කරපු පොත් ටික එහෙමම සෝෆා එකේ දිග ඇරලා.. අද පාඩම් කරන්න හිතක් නෑ..

මම හිටියෙ කල්පනා කරන ගමන්.. උදේ ආශිගෙ අම්මව හම්බෙන්න මම ගියා.. 

මම හිතුවෙ ආන්ටි කතාකළේ යාළුවො මුණගැහෙන්න කියලා වුණත් ඇත්තටම ගියාම කිව්ව කතාව මට තාම හිතාගන්න බෑ.. මම ඒක ගැන හුඟක් කල්පනා කළා.. මම ජීවිතේට මූණ දෙනවා තමයි.. ඒත් එකසැරේට හැමදේම දරාගන්න..?? එච්චර හයියක් මං ගාව නෑ.. දැනට ගෙවෙන ජීවිතෙත් ගෙවාගන්නෙ.. වෙන කරන්නම දෙයක් නැතිකමට මිසක්.. 

අනේ මන්දා..

උදේ මම ආශිලාගෙ ගෙදර ගියාම ආශිගෙ අම්මා මාත් එක්ක හුඟක් වෙලා කතාකලා.. ඒ ආන්ටි හරි හොඳයි.. ආශි වගේම තමයි ගතිගුණ.. මම ඉතින් පොඩිකාලෙ ඉඳලම ආන්ටිව දන්නවනෙ.. අපේ අම්මත් එහෙමයි.. එයාලා හරිම එකතුයි..

ආන්ටි මගෙන් ඇහුවා අම්මා ආයෙම මැරේජ් එකක් ගැන හිතුවොත් නරකද කියලා.. මම එකසැරේට අහපු දෙයින් උත්තර නැතුව ඔහේ බලාගෙන හිටියා.. එක සැරේට මගේ ඔලුවට අකුණක් ගැහුවා වගේ.. මම කිසි දවසක එහෙම දෙයක් ගැන හිතුවෙ නෑනෙ..

ඇත්තටම සෙනුකලගෙ අම්මලා, ආශිලගෙ අම්මලා කලින් වතාවෙ ගමේ ගිහිල්ලා තියෙන්නෙ ඒකට.. අපේ අම්මට මැරේජ් ප්‍රපෝසල් එකක් අරගෙන.. ආන්ටි කියනකල් මම ඔය වගක් දැනගෙන හිටියෙවත් නෑ.. මාව දැන්මම පව්ලෙන් අයින් කල්ලා වගේ.. මේ කිසිම කෙනෙක් එයාලා කරන කිසිම දෙයක් මට කියන්නෙ නෑ.. මගේ අම්මවත්..

මගේ පපුවට මහා විසාල බරක් දැනුණා.. අම්මට තිබුණා මට කියන්න.. මම අම්මගෙ පුතා නෙමෙයිද.. ඇයි මට නොකිව්වෙ.. ඕක වෙලා කොච්චර කාලයක්ද.. ඊටපස්සෙ මම ගමෙත් ගියා තනියම.. අම්මත් මෙහෙ ආවා.. අම්මා කිව්වනම් මම තරහ වෙනවද.. අම්මා මාව ඈත් කල්ලා..

අපි අතරෙ තිබුණ හිඩැස තව දෙදරුම් කාලා..

එක අතකට.. අම්මා මට කරන්න පුළුවන් තරම කළා තමයි.. ඒත් මමත් ආසයිනෙ අනිත් පුතාලට වගේ, අම්මයි මමයි ඉස්සර වගේ අම්මා හැමදේම මාත් එක්ක කියනවනම්.. ඒත් දැන් එහෙම නෑ වගේ.. අම්මත් මගෙන් දුරස් වෙන්න හදනවා.. අම්මා මට ඒක නොකිව්වෙ මොන හේතුවකටද මම දන්නෙ නෑ.. මට කෑගහලා අඬන්න තරමට දුකයි..