ජන්කුක් හිටියෙ රාජකීය අවි පුහුණු මණ්ඩපයේ....
අවුරුදු විස්සක් විතර වෙන නම්ජුනුත් යුංගිත් කඩු හරඹ පුහුණුවකට එකම රටාවකට පිදුරු වලින් හදලා තිබුණ මිනිස් අනුරූ දෙකකට පහර දෙමින් හිටියා....
ජන්කුක් දැක්කා තමනුත් හුරතල් පෙනුමක් තිබුණ රාජකුමාර ජිමිනුත් පඩිපෙළේ අවසාන පඩියෙ වාඩිවෙලා ඒ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.... පුංචි ජිමින්ගෙ ඇස් නැවතිලා තිබුණෙ තියුණු ඉරියව් වලින් තමන්ගෙ වැඩේට විතරක් අවධානෙ දීලා ඉන්න යුංගි ළඟ....ඒ වගේ ම ජන්කුක් දැක්කා තරුණ ජන්කුක්ගෙ ඇස් නම්ජුන් පස්සෙ එයා යන යන තැන්වල යන විදිහ....ඒ ජන්කුක් එයාගෙ වටකුරු ඇස් තව ටිකක් බෝල කරගෙන වශී වෙලා වගේ කඩවසම් රාජකුමාරයා දිහා බලාගෙන හිටියා.... ජන්කුක්ගෙ නූනා රෝස්ගෙ ඇස් නතර වෙලා තිබුණෙත් නම්ජුන් ළඟ....ඒත් ජන්කුක් හොඳටම දැක්කා නම්ජුන්ගෙ ඇස් පුහුණු වීම් අතරෙ හදිස්සියෙන් හරි යොමු වුණේ පඩිපෙළ පටන් ගන්න තැනට වෙලා ගුරුලේත්තුවක් එක්ක කෝප්පයක් අතේ තියාගෙන හිනාවෙවී යුංගිත් නම්ජුනුත් දිහා බලාගෙන ඉන්න ජින් ළඟ කියලා....
සේනාධිපති තුමා නම්ජුන්ගෙත් යුංගිගෙත් ඉරියව් හදන ගමන් අලුත් පියවරක් කියලා දෙද්දි ජන්කුක්ට ඒ අසිපත් දෙක ඇර තවත් අසිපතක සද්දෙ යන්තමට ඇහෙද්දි ජන්කුක් හැරිලා බැලුවා....
ජන්කුක් දැක්කෙ ටිකක් ඈතට වෙන්න පඳුරකට මුවාවෙලා ඉඳගෙන සේනාධිපතිතුමා කියලා දෙන පියවර තනියම පුහුණු වෙන්න උත්සාහ කරන ටේහ්‍යුන්ව.... ජන්කුක්ට හිතුණා ටේහ්‍යුන් ගොඩක් කඩවසම් කියලා....තනියම සැලකිය යුතු තරමක් සාර්ථකව ටේහ්‍යුන් ඒ පියවර කරලා තනියම හිනා වෙද්දි නම්ජුන් යුංගි දෙන්නට වට වෙලා හිටි පිරිස අත්පුඩි ගැහුවෙ ටේහ්‍යුන් ඒ දිහා හැඟීමක් නැති මූණකින් බලාගෙන ඉද්දී....
ඒත් ජන්කුක් දැක්කා ඒ ඇස්වල පිරිලා තිබුණ වේදනාව....එදා ඉඳලා ම ටේහ්‍යුන් ව අගය කරන්න කෙනෙක් හිටියෙ නෑ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ඊළඟ වතාවෙ ජන්කුක් හිටියෙ රාජකීය උද්‍යානයේ..... උද්‍යානය මැදින් ගලාගෙන යන ගංගාව මතින් ඉදි කරලා තිබුණ ලී පාලම මත දණ ගහගෙන හිටියෙ ජින්....
