" ඔබට තවත් අවැසි යමක් තිබේද අධිරජුනි?"
ඇඟට පණක් නැතුවත් ටේහ්‍යුන් ආහාර ගන්න වෙලාවට තමන් එතන ඉන්න ඕන නිසා ඇඳෙන් බැහැලා අනිත් අය ඉස්සරහ දුර්වලකම් පෙන්වන්න බැරි කමට හිතේ හයියට ඇවිදගෙන ආව ජන්කුක් ටේහ්‍යුන්ගෙ කුටිය ඇතුළෙන් ඇහුණ රියුජින්ගෙ කටහඬ නිසා දොරට තට්ටු කරන්න උස්සපු අත ආයෙත් පහත දාලා ලොකු සුසුමක් හෙළුවා...
දැන් සතියක් විතර තිස්සෙ ටේහ්‍යුන්ගෙ සහකාරයා විදියට තමන් කරන්න ඕන සමහර දේවල් රියුජින් තමන්ට කලින් ඉෂ්ට කරදර ජන්කුක්ට රිදුණත් ටේහ්‍යුන් රියුජින්ව නතර කරන්නෙ නැති වෙද්දි ජන්කුක් කරගන්න දෙයක් නැතිව අසරණ වුණා...
"අධිරජුන් ඇතුළත සිටිනවා කුමරුනි..."
ජන්කුක් දැක්කෙ නැතුවම ළඟට ආව ජීසන්ග් කියද්දි ජන්කුක් ගැස්සිලා ගියත් ජන්කුක් ජීසන්ග් එක්ක හිනා වුණා...
"ඊට කම් නැහැ නූනා...එතුමන්ට බාධා කිරීමට අවශ්‍ය නැහැ... මාගේ කරුණ එතරම් හදිසි යමක් නොවෙයි...මා පසුව පැමිණෙන්නම්..."
ජන්කුක් ලස්සනට හිනාවෙලා එහෙම කියලා යන්න හැරෙද්දි ජීසන්ග් තමන් අරගෙන ආව පුංචි පිඟන් මැටි ගුරුලේත්තුව අතේ තියාගෙන ජන්කුක් යන දිහා බලාගෙන හිටියත් ටේහ්‍යුන්ගෙ හඬට කෙල්ල ගැස්සිලා ගියා...
"ද්වාරය අසල රැඳීම අනවශ්‍යයි ජීසන්ග් කුටිය තුළට පැමිණෙන්න..."
.
.
.
.
ජන්කුක් හිටියෙ තමන්ගෙ කුටිය ඇතුළෙ ඇඳ ළඟම බිම වාඩිවෙලා... පොතේ විදියට ජන්කුක් පුරහඳ දවසක කඳුකරයේ ආරාමයට යන්න ඕනෙ...
ටේහ්‍යුන්ගෙ ලේ බින්දුවක්...ටේහ්‍යුන්ට ඇත්තටම ආදරේ කරන කෙනෙක්ගෙ කඳුළු බින්දුවක් ඇරුණාම ජන්කුක්ට තවත් ඕන කළේ ඒ යුධ දෙවියන්ට වෙන්වුණ ආරාමය වටා හඳ එළියට පිපෙන මල් වර්ගයක පෙති කීපයක්... ජනප්‍රවාදවල කියන විදියට ඒ අතීත යුධුවන්ගෙ ලේ වලින් නැහැවුණු භූමියක මුලින්ම හට ගත්ත මල් වර්ගයක්...
ජන්කුක් දන්න විස්තරවල හැටියට ඒ මල් ලේ රතු පාටයි...ප්‍රධාන දිශා හතරට යොමු වුණ අසිපත් හැඩ රතු පෙති හතරට උඩින් එක පැත්තකට යොමු වෙලා නැමුණ රේණු ගොඩක් තිබුණ ඒ මල් පොත් වල කියලා තිබුණ විදියට පළාතක් මත් කරන සුවඳක් තිබුණා...සමහර මිනිස්සු අසිපත් කුසුම කියලා කියන බව පොත්වල ලියවිලා තිබුණත් ජන්කුක් කවදාවත් එහෙම මලක් ගැන අහලා තිබුණෙ නැහැ...
