Remember? • Shadowhunters

45. Bölüm • Neye Bulaştı?

Valeria şaşkınlıktan bi an için konuşamasada kendini toparlayıp...

Valeria: Brandon n-ne oldu sana böyle bu halin ne 😳

Adrian: Neye bulaştın acaba 🤨

Brandon acı bir şekilde gülerek...

Brandon: Ne olduğu önemli değil stele mi kaybettim ve bu yüzden kendimi iyileştiremiyorum yardım ederseniz yolunuza çıkmam söz.

Adrian sevdiği kıza bakıp derin nefes alıp...

Adrian: Umarım sözünü tutarsın!

Adrian yere çöküp stele ile Brandon'nın mührünün üstünden geçip ayağa kalkıp kollarını göğüsünde birleştirip ona baktı. Valeria ise hala şaşkın bir şekilde gözleri dolu yerde oturan Brandon'a bakıyordu ta ki Adrian ona sarılana kadar.

Adrian: Sen iyi misin bebeğim 🥺

Valeria yutkunup...

Valeria: İyiyim bitanem 🥺

Brandon yerden kalkıp...

Brandon: Ben sizi yalnız bırakıyım... ve... teşekkür ederim...

Buruk bir gülümseme ile onlara bakıp içeri doğru ilerler. O giderken Valeria'nın aklında tek bir soru vardı... Neye bulaşmıştı? Bunun cevabını bir süre daha bilemeyecekti. Adrian sevdiği kıza bakıyordu bir şey demeden. İkiside konuşmuyordu. Valeria düşüncelerinden sıyrılıp karşısında ona aşkla bakan bir çift kahverengi göze bakıp gülümsedi.

Valeria: Odalara gidelim mi artık bitanem :)

Adrian daha erken olduğunu düşünsede istemedende olsa sözcükler ağzından döküldü...

Adrian: Odalarımızı birleştirip odamız yapmaya ne dersin 🥺

Esmer güzel bu soru karşısında şaşırmıştı. Nasıl bir cevap vermeliydi. Uzun süredir birbirlerini tanıyorlardı evet ama henüz yeni sevgili olmuşlardı ve bu soruyu bu kadar çabuk beklemiyordu ama kalbini dinleyerek cevap vermeyi tercih etti ve sözcükler ağzından döküldü...

Valeria: Olur tabi hemde çok güzel olur 🥺

Adrian şaşkınca sevdiği kızın yüzünü ellerinin arasına alıp masmavi gözlerine bakıp...

Adrian: E-Emin misin bebeğim 🥺. İstemediğin hiç bir şeyi yapman için zorlamam seni bekle dersen beklerim seve seve 🥺

Valeria: Eminim bitanem 🥺

Adrian: O zaman ben sana taşınsam zaten hem az eşyam var hemde sen ve Vanessa'yı uzaklaştırmamış olurum odalarınız yan yana ve sizi ayırmak istemiyorum 🥺

Valeria sevdiği adamın yüzünü ellerinin arasına alıp yanaklarını okşayarak ona baktı...

Valeria: Düşünceli sevgilim benim teşekkür ederim kardeşimden ayrılamam asla 🥺

Adrian: Bunun farkındayım bitanem ve için rahat olsun asla sizi ayırmam ve senin istemediğin hiç bir şeyi yapmam söz veriyorum 🥺

Valeria: Biliyorum bitanem 🥺 O zaman eşyalarını toplayıp benim odama gidelim mi yani odamıza 🥺

Adrian başını evet anlamında salladı. Onun odasına gidip eşyalarını toparlamaya başladılar... gerçektende dediği gibi az eşyası vardı. Toparlamak kısa sürmüştü fakat toparlanırken Valeria bir fular görmüştü... tıpkı eskiden ondada olan ve kaybettiği fularına benziyordu. Genç kızın gözleri dolmuştu peki ya kaybetmediyse... ama o aldıysa ne zaman ve neden almıştı ki? Elinde fular gözleri dolu bir şekilde Adrian'a döndü...

Valeria: B-bu... 🥺

Adrian bir eline bir ona baktı ondan fuları alıp eline dolayıp kokladı gözleri dolu gülümseyip hayranı olduğu kıza bakıp...

Adrian: E-evet bu senin 🥺...

Valeria: İyi de sen bunu ne zaman 🥺...

Adrian: Pariste seninle en büyük kavgamızı etmiştik ya hani o gün sen sinirle odana giderken farkında olmadan bunu düşürdün bende alıp arkandan seslenmek istedim ama yapamadım sana sarılamıyorum bari sana ait bir şey benle olsun dedim o günden beride bende işte 🥺

Valeria şaşkınlıkla, mutlulukla ve aşkla dolu gözlerinden yaşlar akarak koşup ona sıkıca sarıldı...

Valeria: Seni çok seviyorum... 🥺

Adrian ona sıkıca sarılıp yüzünü saçlarına gömdü...

Adrian: Bende seni çok seviyorum bitanem 🥺

Bir süre sessizce öyle kaldıktan sonra her şeyi alıp Valeria'nın odasına geçtiler yerleştikten sonra Adrian yatıp kollarını açtı esmer güzel ise gülümseyerek kollarının arasına girip başını göğüsüne koyar kısa sürede ikiside uyuya kalır. Sabah kapının çalmasıyla gözlerini açarlar...