Remember? • Shadowhunters

16.Bölüm • Raphael (Gizemli Çocuk)

Vanessa bir süre kapının orda durdu. En sonunda derin bir nefes aldı ve ilerledi. Vanessa ya göre gizemli çocuk adını hala öğrenememişti hoş ona söyeledilersede hatırlamıyordu. Hala uyuyordu.

Yüzünün bazı yerlerinde yaralar çizikler vardı ve buna rağmen Vanessa onun hala çok yakışıklı olduğunu düşünüyordu. Bu düşüncesinden dolayı kızardı Vanessa. Artık gitmesi gerektiğini düşündü tam gidicekken geri döndü ve gizemli çocuğun yanağına bir öpücük kondurdu. Arkasını dönüp gidicekken bileğinde bir el hissetti.

Anlamıştı uyandığını ve onu öptüğü için utanıyordu ve onunn hakkında öyle düşündüğü içinde. Arkasına dönmedi, dönemedi. Arkası dönük bir şekilde kalakaldı ve ...

Vanessa: Ş-şey b-ben ç-çok üzgünüm ö-özür dilerim uyandırmak istememiştim.

Vanessa içinden "ne kadarda salaksın  niye öpüyorsun ki çocuğu hem yakışıklıysa bundan sanane sana bakıcağını falan mı düşünüyorsun offf naptım ben ya biran önce gitsem iyi olur..." dedi.

Raphael: Önemli değil :). Sen kimsin yani seni burda daha önce hiç görmemiştimde?

Vanessa istemsizce ona doğru döndü....

Raphael: Sen şu kitapçıda bana bakan kızsın :) Ama burda ne işin var ?

Vanessa: Ş-şey...

Raphael: Utanmana gerek yok sana zarar vermem korkma sonra anlatırsın istersen zorlama kendini :)

Vanessa bunu duyunca çok azda olsa rahatlamıştı. Vanessa yere bakıyordu çok utanmıştı sadece biran önce gitmek istiyordu burdan biran önce belkide abisinin dediği gibi burda kalırdı bilmiyordu.

Raphael içinden "neden bu kadar utangaç acaba ve neden burda beni takip mi etti yok ya saçmalama ama çok güzel kız acaba bana bakarmı ki sanmam off hadi ama biraz kendine güven en azından şansını dene bence bir zarar gelmez ya hayır derse offf napıcam..." dedi.

Uzun süre ikiside konuşmadı. Vanessa yere bakarken Raphael ona bakıyordu. Raphael başka tarafa baktığında ise Vanessa ona bakıyordu. Çocuk gibiydiler sanki. İkiside diğerinin bu sessizliği bozmasını bekliyordu. Vanessa dayanamadı ona neden ve nasıl burda olduğunu anlattı...

Raphael: NEEE! Sen ciddimisin Jace senin abin mi?

Vanessa: E-evet...

Tekrar bir sessizlik oldu ama bu sefer kısa sürdü...

Raphael: Kalkmama yardım edebilirmisin?

Vanessa: O-olur...

Vanessa Raphaele yardım etmek için yatağa yaklaştı ve üstündeki örtüyü açtı açtığında kıpkırmızı oldu suratı. Raphaelin üstünde sadece eşofman altı vardı tişörtsüzdü. Karın kasları ortadaydı Vanessa baka kaldı kıpkırmızı bir şekilde. Tam o anda kapı açıldı...