Remember? • Shadowhunters

55. Bölüm • Idrıs Part 6

Valeria: Ben Parise gittiğim ilk gün enstitüden içeri girdiğimde onu gördüm gördüğüm andada aşık oldum ama o beni görmemişti yani o zaman ben öyle sanıyordum 🥺🥺

Aşkla sevdiği adama baktı. Adrian sevdiğini kolunun altına alıp saçlarına öpücük kondurdu koklayarak.

Adrian: Görmemek ne mümkün öyle göz alıcı bir güzelliği 🥺🥺 görmüştüm hem de görür görmez aşık olmuştum. Yanına gelip merhaba demek istedim ama Tyler pisliği yanında bitmişti anında sende ona samimi davranıp gülünce... 🥺🥺

Valeria: Ben ona samimi davranmamıştım ki sadece seni beklerken o gelince kibar davranmak istemiştim 🥺🥺

Adrian: O zaman bilmiyordum tabi bunu ama o günün akşamı sen mutfaktaydın gördüğümde yalnızdın yanına gelmek için adım attığımda Tyler belirdi birden yanında onunla gülüşüp konuşurken sen şansımın olmadığını anlamıştım🥺🥺

Valeria: Yiaaa aslında tek senin şansın vardı 🥺🥺

Dördüde yürümeyi bırakıp durdular. Valeria kollarını sevdiğinin beline sarıp çenesini göğüsüne dayayıp ona baktı aşkla. Adrian ise onu sımsıkı sarıp alnından öptü koklayarak aşkla baktı gözlerine. Vanessa ve Sebastian da onları izliyorlardı gülümseyerek.

Adrian: Bunu o zaman bilmeyi isterdim ama sürekli o yanında bitince 🥺🥺

Valeria: Ondan hep uzak durmaya çalıştım ama bir şekilde hep buldu beni sadece kibar davrandım ona 🥺🥺

Adrian: Biliyorum bitanem şu an daha iyi anlıyorum 🥺🥺

Sebastian: İlk nasıl konuştunuz peki :)

Adrian: Yanii konuşmak denir mi bilmiyorum ama ertesi gün ben antreman sonrası odama gidiyordum bu sırada onu gördüm mutfaktaydı su almayı bahane edip mutfağa girdiğimde Tyler ile yine Tyler tabi konuşuyorlardı bir süre sonra Tyler gitmişti göz göze gelmiştik 🥺🥺

Adrian'nın gözleri dolar birden...

Adrian: O an içimden "hadi ama sadece selam diyceksin" diyordum ki ağzımdan asla istemediğim sözler çıktı...🥺🥺

Sebastian: Ne dedin ki 🥺

Adrian: "Sevgilin sayesinde burdasın anlaşılan çok yakışıyorsunuz iki uyuz" demiştim 😔🥺

Valeria sevdiği adamın gözlerini siler aşkla bakar ona...

Valeria: O an çok şaşırmıştım tabi o bana öyle diyince bende ona "Başarım sayesinde burdayım ve o uyuz olabilir ama sen sanki çokmu farklısın gıcık" demiştim 🥺🥺

Adrian: O günden beride hep atıştık ne zaman denk gelsek birbirimize laf soktuk ama yinede kalbime söz geçiremedim ben hiç. Bir gün görevden çok yaralı ve yorgun dönmüştün hatırlıyor musun bitanem ayakta zor duruyordun 🥺🥺

Valeria: Hatırlıyorum ama sadece perişan olduğumu ve sabah nasıl olduysa yatağımda uyandığımı iyleşmiş bir şekilde 🥺🥺

Adrian: Şeyyy... o gün seni o halde görünce dayanamadım seni kucağıma alıp odana götürdüm o gün ilk defa sana o kadar yakındım o gün kokunu duyuyordum seni odana götürdüm yatağına yatırıp Rose'a seslendim üstünü değişmene yardım etmesi için sen çok kendinde değildin ve o sırada ben dışarda bekledim Rose çıkıncada...

Alnını sevdiği kızın alnına alnını dayayıp gözlerine baktı aşkla. Valeria ise sessizce şaşkınlıkla dinliyordu onu aşkla bakarak.

Adrian: Yanına geri döndüm sana dokunmaktan çekinsemde çünkü sana ne dokunmaya ne de bakmaya kıyamıyordum 🥺. Sonrasında stelim ile yaralarını iyleştirdim sende hemen uyudun ve ben sadece seni izledim sabaha kadar ve o zaman kendime itiraf ettim fısıltıyla sana aşığım ben güzelim dedim...🥺

İkisininde gözleri dolmuştu. Valeria şaşkındı çünkü bu olayı bu kısmı asla hatırlamıyordu hatta bu şekilde bile değil daha farklı anlatmışlardı ona.

Adrian: Sonra da sen uyanmadan saçlarından bir kere daha kokunu içime çekip odama dönmüştüm tabi günün devamında sana bakmaya anlatmaya gelirken sen Tyler ve Rose'a teşekkür ediyordun yardımları için 🥺

Valeria şaşkınca baka kaldı gözleri doldu...

Valeria: Gerçekten mi ama Rose bana Tyler'ın beni odama götürdüğünü söylemişti 🥺🥺

Adrian: Tyler bir yerden duymuş sanırım Rose'a seni götürenin benim değil kendisi olduğunu söylemesini istemiş hatta tehdit dahi etmiş tabi Rose o günün akşamı benden özür diledi ve anlattı olayı 🥺🥺

Valeria: O gün eğer ki seni duysaydım ya da Tyler değilde senin olduğunu bilseydim eğer tüm her şeyi bir kenara attıp yanına gelirdim 🥺🥺

Adrian: Bundan şüphem yok bitanem ama eskiyi bir kenara bırakalım sonuçta artık sana sarılabiliyorum kollarımdasın kollarındayım ve ilk duyduğumdan beri hasret kaldığım kokun artık hep benimle hatta mümkünse tüm tenime sinsin kokun 🥺🥺

Valeria: Yiaaa🥺🥺 sinmesede kaynağı hep yanı başında bitanem 🥺🥺

Valeria sevdiği adama sıkıca sarıldı. Adrian ise ona sımsıkı sarıp yüzünü saçlarına gömdü kokusunu içine çekti derin derin. Belki biri bir adım atsaydı daha önceden böyle olurlardı ama ikisininde inadı birbirinden beterdi.

Nasıl olduysa kader bu iki inatçıyı bir araya getirmişti. Adrian kararlıydı inat etmeyi bırakmaya hemde çok. Sevdiği kadını aşık olduğu hayran olduğu kollarındaki bu kadını kaybetmekten ölesiye korkuyordu. Ondan artık değil bir dk bir saniye bile ayrı kalmak istemiyordu. Ona yenilmişti. Hayatında ilk defa yemilmişti ama çok sevmişti bu duyguyu.

Hayat böyle değilmidir... ne kadar güçlü, yenilmez, inatçı olursan ol... günün birinde o kişi karşına çıkınca gözleriniz buluştuğunda yenilirsin. Kalbine söz geçiremezsin. Adrian ve Valeria içinde böyle oldu. Hem "Büyük aşklar kavgayla başlar" sözünün vücut bulmuş haliydi onlar.

Adrian gülümsedi saçalrına öpücükler kondururken fısıldadı...