Remember? • Shadowhunters

44.Bölüm • Kaçamak

Adrian: Gerçekten oldu güzelim evet sevgiliyiz :)

Esmer güzel kafasını çevirdiğinde bir ağaca yaslanmış aşkla ona bakan sevgilisini gördü kocaman gülümseyerek yanına doğru giderken...

Valeria: Sen ne zaman geldin ve ne düşündüğümü nerden bildin :)

Adrian: Çok olmadı geleli ve uzun süredir seni tanıyorum. Her hareketinin, mimiğinin, gülüşünün bakışının anlamlarını ezbere biliyorum. Biraz önceki gibi gülüyorsan eğer ya seni mutlu eden bir olay oldu ya da haber aldın anlamına geliyor o gülücük ve bir kaç saat öncesindede
sevgili olduğumuz için bu gülüşün nedeni o olabilirdi diye düşündüm :)

Esmer güzel ona yaklaşıp...

Valeria: Beni bu kadar iyi nasıl tanıyabildin ki 🥺

Kumral yakışıklı, esmer güzelin beline sarılıp onu kendine çekti, bir elini yanağına koyup karşısındaki masmavi gözlere aşkla bakarak...

Adrian: Sen farkında değildin ama ben seni her zaman izliyordum bir gün kollarımda olmanı masmavi denizinde kaybolmayı hayal ederek ama zaman geçtikçe umudumda azalmıştı 🥺

Valeria: Benimde umudum azalmıştı ama sonunda burdayız olmayı istediğim yerdeyim 🥺

Adrian: Yarını kendimize ayırmaya kaçamak yapmaya ne dersin güzelim :)

Valeria: Ne! Kaçamak mı? 😳 Ne yapıcaz ki...

Adrian: Ne istersen onu sevgilim :)

Valeria ilk baş şaşırsada gülümseyerek olur anlamında kafasını salladı...

Adrian: Anlaştık o zaman :)

Adrian sevdiği kızın dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurup gülümsedi. Bir süre daha vakit geçirdikten sonra odlarına dağıldılar. Sabah erkenden kimseye görünmeden enstitüden çıkıp gezmeye başladılar.

Adrian: Kahvaltı yapmak için güzel bir park biliyorum bir şeyler alıp oraya gitmeye ne dersin sevgilim :)

Valeria: Park mı ? Olurda nerden biliyorsun sen orayı bakalım :)

Adrian: Imm dün akşam ufak bir araştırma yapmış olabilirim sonuçta hayranı olduğum dünyanın en güzel kızını kapmışım 😌

Valeria kızarmış bir şekilde gülümseyerek sevgilisinin yanağına kocaman aşk dolu bir öpücük kondurdu...

Valeria: Hayranı olduğun demek öyle mi :)

Adrian: Hıhı :) Hemde en büyük hayranınım :)

Esmer güzel utangaç şekilde gülümsedi kısa süren yürüyüş sonrasında bir şeyler alıp parka gittiler. Kahvaltılarını yapıp manzaranın ve birbirlerinin tadını çıkararak saatler geçirdiler, sonrasında uzun yürüyüşün ardından artık hava karardığında enstitüye doğru yola çıktılar acele etmeden sakince yürüyerek döndüler. Odalarına gidip üstlerini değişip bahçede buluştular...

Fakat onları bahçede bekleyen süprizden bir haberlerdi. Bir öksürük sesi duydular, etraflarına bakındıklarında bir şey göremediler. Yanlış mı duydular yoksa bahçede birisi daha mı vardı? Bu sorunun cevabını çok geçmeden alıcaklardı. İki sevgili banka oturup sohbet ederken bir kere daha öksürük sesi duydular...

Valeria: Biri var sanırım ikidir öksürük sesi duyuyorum...

Adrian: Bende duydum ama biri olsa çıkardı şimdiye...

Valeria: Haklısın...

Valeria başını Adrian'nın omzuna koyup sessizliğin ve onun tadını çıkarmaya başladı. Adrian ise sevdiği hayran olduğu bu kızın saçlarına öpücükler kondurmaya başladı gülümseyerek. Çift çok geçmeden bir ses duydu...

-Valeria!

Dedi ses sadece ve öksürdü. Şaşkınca birbirlerine baktılar ve kalkıp bahçeye bakınmaya başladılar. Bir daha bir şey demesini veya öksürmesini umarak. Çok geçmeden tekrar...

-Valeria! Öhö öhö öhö... burdayım...

İkili merakla sesi takip ettiğinde bir ağacın dibinde kanlar içinde oturan o kişiyi gördü...