Remember? • Shadowhunters

47.bölüm • Senin Derdin Ne?

Ortamda sessizlik hakimdi ve git gide büyüyordu birinin bozması gerekiyordu...

Raphael: Konuşabilir miyiz Vanessa...

Vanessa önüne dönmüş ona bakmıyordu bile... evet belki çok bir şey yaşamadılar ama yinede hala ona kırgındı ve bunun ne zaman geçiceğini bilmiyordu... geçer mi ondanda emin değildi... herkes onu korumak adına ona yakın davranırken o onu en zor zamanında bırakıp gitmişti. Cevap alamayan Raphael omzuna dokunmak istediğinde Sebastian onun elini ittirip ona ters bakışlar atarak...

Sebastian: Geçen günde konuşmak istemediğini söyledi ve bu fikri değişmedi Raphael!

Raphael: Ben sana değil ona sordum!

Sebastian'nın sinirlendiğini gören Vanessa sevgilisine sarılıp...

Vanessa: Cevap vermiyorsam konuşmak istemiyorumdur ve sevgilim yerime cevap verebilir!

Raphael şok olmuş şekilde kalır ne diyeceğini bilemeden kala kalır. Sebastian ise sevdiği kıza sıkıca sarılıp yüzünü saçlarına gömer. Brandon sessizce herkese baktıktan sonra...

Brandon: Ben dün gece için teşekkür ederim ve bu sabah için özür dilerim.

Sebastian: Dün gece ve sabah ne oldu ki?

Adrian: Geceyi sana anlatırım dostum ama sabahı bilmiyorum bende...

Brandon Valeria ve Vanessa'yı gösterip...

Brandon: Birinize çarptım ama hanginize bilmiyorum...

Vanessa: Bana çarptın ama sorun yok...

Sebastian: Çarptı derken...

Vanessa istemsizce omzunu tutar...

Valeria: Biz mutfağa doğru gelirken öfkeli bir şekilde hızla bir yere gidiyordu bizi görmedi ve geçerken Vanessa'ya çarptı...

Sebastian sinirle kalkıcakken Vanessa onun elinden tutup sokuldu ona...

Vanessa: İyiyim ben bitanem bilerek yapmadı hem özürde diledi 🥺

Sebastian aşık olduğu kıza sıkıca sarılıp saçlarına öpücük kondurdu...

Brandon: Vale...

Diyeceğini tamamlayamadan Adrian'nın orda kimse yokmuş gibi rahatça Valeria ile dudaklarından öptüğünü gördü. Sakin kalmaya çalışsada... daha fazla dayanamayıp sinirle kahvaltı yaptıkları masayı tek eliyle kaldırıp fırlattı. Herkes şaşkınca ona bakarken Vanessa Raphael'in sessizce gittiğini farkedip derin nefes aldı. Adrian ve Sebastian öfkeyle ayağa fırlayıp...

Sebastian&Adrian: SENİN DERDİN NE?! 😤

Hiç bir şey demeden burnundan soluyarak ordan çıkıp gitti. Sebastian ve Adrian peşinden gidicekken...

Valeria: Onla ben konuşsam iyi olabilir...

Adrian: O psikopatın yanına seni tek gönderemem hayır bunu benden isteme lütfen 🥺

Valeria: Bugüne kadar bana bir zarar vermedi bundan sonrada vericeğini düşünmüyorum hem sadece konuşucam söz veriyorum 🥺

Adrian: Ama...

Valeria: Tamam ona güvenmiyorsun sevmiyorsunda anlıyorum ama bana güven sana söz veriyorum sadece konuşucam bir kere sonrasında bi daha ondan uzak durucam söz veriyorum sevgilim 🥺

Adrian derin nefes alıp sevdiği kıza sıkıca sarıldı yüzünü saçlarına gömdü kokusunu içine çekerken...

Vanessa: İçin rahat edicekse yanında gidebilirim ama ona güvenmelisin yanlış bir şey olmasına izin vermez kendini korur...

Adrian ve Valeria Vanessa'ya bakarlar aynı anda... Adrian derin nefes alıp kollarında olan aşık olduğu kızın saçlarından öper koklayarak...

Adrian: Haklısın güzelim...

Valeria'nın yüzünü ellerinin arasına alıp aşkla bakar gözlerine...

Adrian: Kendini koruyabilirsin biliyorum sana olan güvenimde sonsuz tıpkı sana olan aşkım ve sevgim gibi ama bana bir söz ver bitanem sana dokunmaya çalışırsa bağırıcaksın ordan direk uzaklaşıcaksın sana dokunmasına bir şey yapmasına dayanamam 🥺

Valeria sevdiği adamın dudağına öpücük kondurup aşkla ona bakıp...

Valeria: Söz veriyorum bitanem 🥺 bana güvendiğin için teşekkür ederim 🥺

Birbirlerine bir kere daha sıkıca sarıldılar ve Valeria ordan çıkıp olabileceği yerlere bakmaya başladı. Bir süre sonra dün gece onu buldukları yerde yere çökmüş yeri yumrukluyordu. Yumrukladığı kısımda çukur oluşmaya başlamıştı. Valeria derin nefes alıp karşısına yere çöktü...

Valeria: Neden? Neden böylesin?..

Brandon biran onun gözlerine bakıp bakışlarını kaçırır ama bu kısa bakışmada bile Valeria karşısındaki adamın gözlerindeki pişmanlığı, öfkeyi, yorgunluğu, hasretti... ve ağladığını görür. Ne yapmalıydı? Düşünmek istemediği şey oluyor gibiydi... peki ama bunu duymaya hazır mıydı? Ya öyle değilse peki... o zaman rahatlıyacaktı tabi ama diğer ihtimalin daha yüksek olduğunu düşünüyordu. Öyle olsa bile bu hareketlerini haklı çıkartmazdı. Brandon hala yeri yumrukluyor... Valeria ise ona bakıyordu. Valeria en sonunda dayanamayıp elini durdurdu ve karşısındaki adamın ona bakmasını sağladı.

Valeria: Neler oluyor? Senle... arkadaş... sayılırız ve ne oluyorsa bana anlatabilirsin...

Anlatıcak mıydı? Neden böyleydi? En önemlisi Valeria bunu duymaya hazır mıydı? Duyunca ne yapıcaktı?..