Remember? • Shadowhunters

56.Bölüm • Idris Part 7

Adrian: Benim en güzel yenilgimsin sen...

Diye fısıldadı kollarının arasında sarıp sarmaladığı sevdiği kıza. Sesindeki huzuru aşkı farketmiş olan Valeria çenesini sevdiği adamın göğüsüne dayayıp ona baktı aşkla...

Valeria: Sen de benim...

Adrian kocaman gülümseyip sevdiği kızın alnına öpücük kondurdu aşkla ona baktı. Bir süre daha gezindikten sonra iki çiftte üsse döndü odalarına geçtiler. Idriste bir günleri daha vardı ve Adrian bunu sadece sevdiği kızın kollarında geçirmek istiyordu başbaşa.

Adrian: Güzelim hani yarın da burdayız ya 🥺

Valeria: Evet :)

Adrian: Diyorum ki baş başa olsak odadan çıkmasak sadece birbirimize sarılıp uzansak konuşsak olmaz mı 🥺

Valeria: Ş-şey ben... 🥺

Adrian: Sanırım hayır diyeceksin s-sende haklısın a-ailen burda o-onlarla olmak varken 🥺

Valeria: Çok isterim 🥺

Adrian: Hayır diyiceğini biliyordum ben 😔

Valeria kocaman gülümseyerek sevdiği adamın yüzünü ellerinin arasına alıp aşkla ona bakıp...

Valeria: Evet dedim şapşal annemler burda evet ama ben sevgilimle baş başa vakit geçirmeyi istiyorum 🥺

Adrian: Gerçekten mi 🥺

Valeria: Gerçekten tabi 🥺

Adrian sevdiği kızın beline sarılıp kaldırıp onu döndürmeye başladı. Valeria ise kıkırdayarak aşkla ona baktı. Bir süre sonra Adrian sevdiği kızı indirip sessizce onun gözlerine baktı aşkla. Günün kalanında odadan çıkmadılar. Sabah Adrian önce uyanıp aşık olduğu kızı aşkla hayranlıkla seyretmeye başladı sessizce. Çok geçmeden Valeria kocaman gülümseyerek...

Valeria: Ben bunu hep isterim ama 🤭

Adrian: İste sevgilim iste bebeğim 😌

Valeria kıkırdayıp kollarını Adrian'nın boynuna dolayıp aşkla ona baktı. Adrian ise onu sımsıkı sarıp sarmaladı.

Adrian: Günaydın öpücüğüm nerde acaba 😌

Valeria kıkırdayarak dudaklarına öpücük kondurup aşkla ona baktı. Adrian dudak bükerek...

Adrian: Bu kadar mı 🥺

Valeria: Yetmedi mi 🤭

Adrian: Yetmedi asla yetmez🥺

Valeria kahkaha atıp Adrian'nın dudaklarına daha büyük bir öpücük kondurup çekilicekken Adrian buna izin vermeyip öpücüğünü derinleştirdi. İkiside hep bu anı beklemişti. Sadece birbirlerine sarılmayı öpmeyi. Valeria geri çekilmedi. Öpüşmeleri sıradan değildi ikisi içinde büyülüydü. Nefesleri kesilene kadar öpüştüler. Adrian alnını Valeria'nın alnına dayayıp hayranlıkla gözlerine baktı.

Bunu asla kaybetmek istemiyordu. Eğer kaybederse kendisi yok olurdu bunu biliyordu. Adrian düşüncelere dalmışken...

Valeria: Bitanem ne düşünüyorsun 🥺

Adrian: Sadece seni bitanem ve seni kaybedersem yaşayamıyacağımı 🥺

Valeria: Heyy öyle deme beni kaybetmiyeceksib asla 🥺

Adrian: Söz mü 🥺

Valeria: Söz tabi 🥺

Adrian sevdiği kızı göğüsüne bastırdı. Sırt üstü dönüp kucağına çekti onu, sırtını saçlarını okşamaya başladı. Valeria ise kocaman gülümseyerek anın onun tadını çıkarmaya başladı.

Valeria: Bunu daha sık yapsak :)

Adrian: Neyi :)

Valeria: Yatakta herkesten uzakta başbaşa zaman geçirmeyi :)

Adrian: Yaparız güzelim istediğin kadar yaparız:)

İkiside gülümseyip birbirlerine daha sıkı sarıldılar. Aradan geçen saatler umurlarında değildi, çünkü eve döndüklerinde bu kadar ayrı kalabilecekleri an olmıycaktı. Birbirlerinin tadını çıkartırlarken aradan geçen zaman onlar için sanki akmıyorken aslında saatler geçmişti bile.

Aniden çalan kapıyla birbirlerine baktılar kalkıp üstlerini düzeltip oturur pozisyona geldiler.

Valeria: Gel...

Merakla kapıya bakıyordu ikiside. Kapı açıldı...