Remember? • Shadowhunters

46.bölüm • Brandon'nın Nesi Var?

Adrian gözlerini ovuşturarak...

Adrian: Kim ki acaba...

Valeria: Bilmiyorum ki saat kaç ki...

Kapı bir daha çalar ve bir ses duyarlar...

Vanessa: Balım benim müsaitsen gelicem hatta dayanamıyorum geliyorum konuşmamız lazım...

Bir şey demelerine fırsat kalmadan kapı açıldı. Vanessa onların ikisini aynı yatakta görünce ilk baş donup kalsada sonrasında zıplamaya başlar ellerini çırpmaya başladı...

Vanessa: Bu nasıl olduysa anlatıcaksın bana balım 😌

Valeria: Anlatırım güzelim tabide :) sen konuşmamız lazım demiştin ne oldu iyi misin 🥺

Adrian: Ben siz güzelleri yalnız bırakıyım madem :)

Adrian sevgilisini dudağından öpüp kalktı. Vanessa'nın da saçlarına öpücük kondurup kıyafetlerini alıp banyoya gidip üstünü değiştirip tekrar ikisinide öpüp odadan çıktı. İki kız Adrian'nın arkasından gülümsedi. Vanessa gidip yatağın kenarına oturup kardeşine elini uzattı, Valeria da beklemeden elini tutup ona gülümsedi.

Vanessa: Dökül bakalım güzelim bu nasıl oldu :)

Işıldayan gözlerle kardeşine baktı...

Valeria: Dün kaçtık dışarda vakit geçirdik ve buraya döndüğümüzde kendisi birlikte oda paylaşmayı teklif etti ve odasına gidip eşyalarını toplayıp benim odama geldik :)

Vanessa: Yaa sizin adınıza çok mutluyum güzelim ama bütün gün ne yaptığınızı dinlemek istiyorum :)

Valeria kardeşine bakıp gülümsedi sıkıca sarıldı ona. Tek çocuktu ve bir kardeşi olması hemde kız kardeşi bu çok güzeldi. Onunla utanmadan her şeyi konuşabilirdi, çünkü onu asla yargılamadan dinleyeceğini biliyordu. Dün olan her şeyi kardeşine büyük bir heyecanla sanki yeniden yaşıyormuşçasına. Belki çok bir şey olmamıştı dün ama onun için yinede çok özeldi. Her şeyi anlattıktan sonra gece bahçede Brandon'ı bulmalarına geldi sıra...

Valeria: Sesin sahibi Brandon dı yaralı haldeydi...

Vanessa: Brandon mı? 😳

Valeria: Evet sonrasında o gidince Adrian da oda olayını teklif etti işte ve sabah sen geldin :)

Vanessa: Desene zamanlamam mükemmel :)

İki kardeş gülümseyip birbirlerine sıkıca sarıldılar. Valeria kalkıp elini yüzünü yıkayıp üstünü değiştirip saçını topladı. Kardeşinin elini tutup odadan çıktılar mutfağa giderken...

Valeria: Sen bir şey diyecektin bana ama hala demedin güzelim bir sorun yok demi 🥺

Vanessa: Sorun yok güzelim korkma sadece sana dü...

Dediğini tamamlayamadan öfkeli bir şekilde süratle orda geçen Brandon Vanessa'ya sert bir şekilde çarpıp arkasına bakmadan odasına gitti. İki kardeş şaşkınca baka kaldı. Vanessa omzunu tutarken, Valeria kardeşinin omzuna öpücük kondurup...

Valeria: İyi misin 🥺 onun adına ben özür dilerim senden 🥺

Vanessa: İyiyim bir sorun yok senin özür dilemene gerek yok balım 🥺 onun bizi daha doğrusu beni görmediğine eminim bilerek yaptığını sanmıyorum ama onun nesi var 🥺 dün yaralıydı dedin bugün öfkeli...

Valeria: Hiç bilmiyorum...

Aslında aklına bir neden geliyordu ama onun olmamasını umuyordu... yani en azından sırf o nedenle bu halde olamazdı... ama ya öyleyse peki... burda sürekli olarak birbirlerini göreceklerdi... ya Alec'ten onu göndermesini ve yerine başkasının gelmesini istiyecekti ya da en azından kısa süreliğine Idrıs'e gidip ailesini ziyaret etmek istediğini söyleyecekti ama ilk önce aklındakinin doğru olup olmadığını öğrenmeliydi... bunuda onunla konuşmadan öğrenemezdi... derin nefes aldı en azından bugün keyfini kaçırmasına izin vermiyecekti... yarın konuşmayı düşünerek düşüncelerinden sıyrılıp kardeşine sarıldı sıkıca...

Valeria: Hadi gel ben bize sandviç yaparken sende ne olduğunu anlat bana güzelim 🥺 sonrada antreman yaparız istersen 🥺

Vanessa kardeşinin yanağından öpüp...

Vanessa: Güzel fikir balım bende portakal sıkarım bize 🥺

Valeria: Anlaştık :)

İki kardeş mutfağa gidip sohbet ederek kahvaltılarını hazırlarken... aynı anda bellerine dolanan iki kol ile gülümsediler...

Adrian: Bende sevgilim nerde diyordum :)

Valeria belindeki kolları okşayıp yanağına öpücük kondurdu...

Valeria: Kardeşimle kahvaltı yapıcaktık :)

Sebastian sevgilisinin saçlarına öpücük kondurup...

Sebastian: Bizsiz mi bize yok mu yani :)

Sebastian şakadan dudak bükerken Adrian da dudak büktü. İkiside sevdikleri kızlara bakıyordu. Kızlar kahkaha atıp sevdikleri adamların yanaklarına öpücük kondurup...

Valeria: Sizsiz olur mu hiç :)

Vanessa: Sizde bize kahve yapın o zaman :)

Sebastian: İstediğin o olsun bitanem :)

Adrian: Tabikide seve seve yaparız :)

Erkekler kahve yapmaya başladığında kızlar işlerini bitirmiş, birbirlerine sarılmış aşık oldukları adamlara hayranlıkla bakıyorlardı. Onları kıskançlıkla kapıdan gizlice izleyenlerden habersizdi dördüde. Kahvelerde hazır olunca birlikte sohbet ederek kahvaltılarını yapmaya başladılar...

Valeria: Sevgilim...

Adrian: Efendim bitanem :)

Adrian aşık olduğu kızın yanağına kokulu aşk dolu bir öpücük kondurur... Valeria kıkırdayıp aşık olduğu adama bakıp...

Valeria: Biz Vanessa ile antreman yapıcaz sizde Sebastian ile yapsanız ya :)

Adrian Sebastian'a bakıp...

Adrian: O da isterse tabi yaparız . Ne dersin dostum?

Sebastian: Olur derim kardeşim neden hayır diyim :)

Adrian: Anlaştık o zaman :)

Sebastian: Anlaştık :)

Vanessa Valeria'ya baktı gülümseyerek. Bunu neden istediğini iyi biliyordu. Valeria'ya ona bakan Vanessa'yı farkedince işaret parmağını kendi dudaklarına bastırıp gülümsedi. İki kardeş o kadar yakın olmuşlardı ki dedikleri bir şeyden veya bir hareketlerinden birbirlerini anlıyorlardı. Dördü birlikte gülerek sohbet ederken... bir öksürük sesi ile başlarını çevirmeleriyle birlikte hepsinin yüzü düştü...