Chapter 39
ချီယု၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွင် သွေးထွက်လာသည်အထိ အထိုးခံလိုက်ရသော်လည်း ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရမည်ကို မေ့လျော့နေသကဲ့သို့ မိန်းမောနေသည်။
အနားမှလူများက အယ်လ်ဖာကောင်လေးကို တားမြစ်ကြပြီး အခြေအနေ ပိုမဆိုးလာအောင် ဝိုင်းထိန်းပေးကြသည်။
ချီယု ဆံပင်များဖွာလန်ကြဲနေပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျလျက် ထိုနေရာတွင် အချိန်အတော်ကြာ ရပ်နေခဲ့သည်။ သူ့နားမှ လူအနည်းကယ်က ရှေ့သို့ရောက်လာပြီး စကားမပြောရဲကြပဲ အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားအောင်သာ မျှော်လင့်နေကြသည်။
နောက်ဆုံးတွင် ချီယုက အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး သူနှင့် ထိုးကြိတ်နေခဲ့သော အယ်လ်ဖာကောင်လေးဆီသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။
အယ်လ်ဖာကောင်လေးက သူ့ကို ပြန်လည်တိုက်ခိုက်တော့မည့် ကိုယ်ဟန်အနေအထားဖြင့် သတိထားကြည့်နေသည်။
" မင်းဘာလုပ်ချင်ပြန်တာလဲ ..."
" မက်ခါဆရာလုပ်ပေးဖို့ကမ်းလှမ်းချက်ကို ဘယ်က သွားပို့တာလဲ ... ငါ့ဆီကို လင့်ပို့ပေး ..."
ချီယုက သူ့ကို အသက်မဲ့စွာကြည့်နေပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်လေသံကြီးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
အံ့အားသင့်သွားသော ထိုကောင်လေးမှာ ချက်ချင်းမတုံ့ပြန်နိုင်သဖြင့် ချီယု ဒုတိယအကြိမ်တည်ငြိမ်စွာမေးလိုက်သည့်အခါမှ လင့်ပို့ပေးလိုက်သည်။
–––
လော့ဝမ်ချွမ်း အဆောင်သို့ ပြန်ရောက်သည့်အခါ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်ကာ လော့ချလိုက်သည်။
ကျောပိုးအိတ်ကိုချွတ်၍ ကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်ကာ တံခါးတွင်မီပြီး စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားပုံဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ယနေ့ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်များက မမျှော်လင့်ထားသော အိမ်မက်တစ်ခုကဲ့သို့ ရုတ်တရက်ဆန်လွန်းလှသည်။
သူ မည်မျှ စိတ်ထိန်းခဲ့ရပြီး ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ရှေ့တွင်ရှိနေသော စက္ကန့်တိုင်းက ခံစားနေခဲ့ရသည်ကို ဘုရားသခင်သာသိသည်။
