အိုမီဂါအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက်ပွဲဆူသွားပြီ

Chapter 147

သို့ရာတွင် အတွေ့အကြုံမရှိခြင်းနှင့် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက နှာတံမြင့်မြင့်ဖြစ်နေသောကြောင့် ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ နှာဖျားက လော့ဝမ်ချွမ်း၏နှာဖျားနှင့် ထိမိသွားသည်။

ထိုအခါမှသာ ယွမ်ရှင်းကျဲ ရပ်တန့်လိုက်မိသည်။ မျက်လုံးဖွင့်လျက်နှင့် ထိုနေရာတွင်ပင် အေးခဲနေမိပြီး လော့ဝမ်ချွမ်း၏ အပြုံးတစ်ဝက်ဖြစ်နေသောအမူအရာကို ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

" အမ်... ဟို ကျွန်တော်..."

စကားမဆုံးမီမှာပင် သူ့မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားသည်။

‌‌လော့ဝမ်ချွမ်း ခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုအနည်းငယ်စောင်းလိုက်ကာ ယွမ်ရှင်းကျဲ၏နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံဖြင့် ထိကပ်လိုက်သည်။

လော့ဝမ်ချွမ်း၏ကိုယ်ပေါ်မှ ပူရှိန်းနံ့နှင့် ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ ပန်းရနံ့များအပြင် နှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ယွမ်ရှင်းကျဲ၏စိတ်ထဲ ဗလာကျင်းသွားပြီး တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းပင် ဆုံးရှုံးသွားသည်။

လော့ဝမ်ချွမ်းက ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ထားပြီး အခြားလက်တစ်ဖက်က နှင်းဆီပန်းကို ကိုင်ထားလျက်နှင့်ပင် ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ပခုံးကိုကိုင်ထားသည်။

ဤအနမ်းက နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၍ အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေသည်။ အမှန်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်းက သူ့ထက်ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို ယွမ်ရှင်းကျဲ ခံစားမိသည်။ သူတို့လှုပ်ရှားလိုက်ချိန်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်း၏မေးမှ မွေးညင်းနုများက သူ့အရေပြားနှင့် ပွတ်တိုက်နေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး၏ ရင်ခုန်သံများက မြန်ဆန်လာပြီး အသံကကျယ်လောင်လွန်းသည့်အတွက် နားစည်ကိုပင် ရိုက်ခတ်တော့မည်ဟု ထင်ရသည်။

ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ ခံတွင်းထဲသို့ လော့ဝမ်ချွမ်း၏ လျှာကပါ ဝင်ရောက်ရစ်ပတ်လာသည့်အခါ လော့ဝမ်ချွမ်း၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကြီးကို လက်ဖြင့်အလိုလိုဆွဲထားမိလိုက်သည်။