အိုမီဂါအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက်ပွဲဆူသွားပြီ

Chapter 103

သူတို့၏ပွေ့ဖက်ခြင်းမှာ သုံးစက္ကန့်ပင် မကြာလိုက်ချေ။

သို့သော် ယွမ်ရှင်းကျဲအတွက်မူ ၎င်းမှာ သုံးမိနစ်ထက်ပင် ပိုကြာခဲ့သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ၏နှလုံးမှာ ထိန်းချုပ်၍မရအောင် ခုန်ပေါက်နေပြီး သူ၏ရင်ဘတ်ထဲတွင် နာခံမှူမရှိသည့် ယုန်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ခုန်ပေါက်နေခဲ့သည်။

ထိုအရာမှ ယွမ်ရှင်းကျဲ အခြားလူများအား တစ်ခါမျှ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး မထွေးပွေ့ဖူးခြင်းကြောင့် မဟုတ်ပေ။ယခုတစ်ခေါက်တွင် အစပျိုးသူမှာ သူဖြစ်နေသည့်တိုင် သူ၏ခါးပေါ်ရှိ လက်တစ်စုံမှာ ခလုပ်တစ်ခုအားဖွင့်လိုက်သကဲ့သို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်အား မြင့်တက်လာစေခဲ့သည်။

လော့ဝမ်ချွမ်း သူ၏ဆံပင်ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပွတ်သပ်နေခဲ့သော်လည်း ၎င်းတွင် နားမလည်နိုင်လောက်သည့် ချော့မော့နေသော ခံစားချက်တစ်ခု ပါဝင်နေခဲ့သည်။

ပူရှိန်းအမွှေးရနံ့သင်းသင်းမှာ ယွမ်ရှင်းကျဲ၏နှာခေါင်းထဲတွင် တိုးဝှေ့နေခဲ့သည်။

လက်အားလွှတ်လိုက်ပြီးချိန်တွင်ပင် သူ၏စိတ်ထဲတွင် လော့ဝမ်ချွမ်း၏ရနံ့များဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

သူတို့၏မျက်လုံးများဆုံလိုက်ချိန်တွင် အမူအယာများမှာ အတော်အတန်ငြိမ်သက်သွားသော်လည်း သူတို့၏မျက်လုံးထဲတွင် သဘာဝမကျသော အရိတ်အမြွက်များ ကျန်ရှိနေသေးသည်။

ယွမ်ရှင်းကျဲ ချောင်းတိုးတိုးဆိုးလိုက်ချိန်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်းသည်လည်း သူ၏မျက်လုံးများကို ဘေးဘက်သို့ အကြည့်လွဲလိုက်လေသည်။

ခဏအကြာတွင် လော့ဝမ်ချွမ်းမှ အားနာနေသည့်အသံဖြင့် ပြောလာခဲ့သည် " တောင်းပန်ပါတယ်… ကိုယ်ချွေးနည်းနည်းထွက်နေတာ…"

သူမက်ခါထဲမှ ထွက်ထွက်ခြင်းပင် အဖက်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် လော့ဝမ်ချွမ်း အနည်းငယ်ရှက်ရွံ့နေခဲ့သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အဆုံးတွင် စိတ်ထဲမှ တွန်းအားက လွှမ်းမိုးနေသည့်အတွက် သူယွမ်ရှင်းကျဲအား သုံးစက္ကန့်မျှ မဖက်ထားဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။