Chapter 13
လော့၀မ်ချွမ်းမျက်ခုံးကိုပင့်လျက် ခယ့်လိုင်အားအ သေအချာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်အံ့အားသင့်မှုကသူ၏မျက်၀န်းထဲဖြတ်ပြေးသွားလျက် အလျင်အမြန်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် သူကမျက်လုံးကိုအသာမှိတ်လျက် သူ၏လေသံကမူအနည်းငယ်တိုးလျနေခဲ့သည်။
"ငါသိတယ်"
ခယ့်လိုင်ပါးစပ်ကိုပိတ်လျက် ဘာကိုမှမပြောတော့။
သူသည်အခိုက်အတန့်တွင် လော့၀မ်ချွမ်း၏အတွေးကိုနားမလည်နိုင်ချေ။ သူ၏အခန်းဖော်မှာ မည်သည့်ရှုထောင့်ကကြည့်ကြည့် ပြီးပြည့်စုံသော အယ်လ်ဖာ တစ်ဦးဖြစ်သည်။သို့သော် သူကမည်သည်အိုမီဂါ နားကိုမျှကပ်ခြင်းမရှိချေ။
သူကအိုမီဂါများကိုကြောက်ရွံ့သည့်ရောဂါရှိသည်ဟု အတင်းစကားများပင်ရှိသည်။ ခယ့်လီသာလျှင် တကယ့်အကြောင်းအရင်းကိုသိသည်။
"ငွေလွှဲလိုက်ပြီ စစ်ဆေးတာတွေပြီးတာနဲ့ရောက်သွားလိမ့်မယ်"
လော့၀မ်ချွမ်းတည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်၊
"ငါမှောင်ခိုစျေးကိုခဏသွားဦးမယ်၊ မင်အရင်စားနှင့်ပါ၊ ဒီနေ့ပင်ပန်းသွားပြီ"
....
ကောင်းကင်မှာမှောင်ရိပ်သန်းလာခဲ့ပြီ။
မှောင်ခိုစျေးတွင် မြေအောက်ထပ်သုံးထပ်ရှိကာ
လူသွားလူလာနည်းသည်ပင်။ မက်စ်ကို၀တ်ဆင်ထားသော ယွမ်ရှင်းကျဲမှာ ယခင်တစ်ခေါက်က တလက်ကိုင်ပစ္စည်းအဟောင်းဆိုင်သို့ထပ်ရောက်လာချေပြီ။ ဆိုင်ရှင်မှာမက်ခါလာယူသည်ဟုထင်၍ သူ့အားပေးရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း လူငယ်လေး၏စကားသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
"သူဌေး မက်ခါစျေးကိုနည်းနည်းလျော့ပေးလို့ရသေးလား"
"ဒီမှာ ကောင်လေး ၊ ငါ့ကိုလာနောက်နေတာလား"
.ခပ်၀၀ဆိုင်ရှင်မှာအနည်းငယ်မကြည်မသာဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"ငါဒါကိုမင်းအတွက် ၁ပါတ်လောက်သိမ်းထားပေးရတာ အခုထပ်ပြီးစလာပြန်ပြီလား"
