Chapter 42
ယွမ်ရှင်းကျဲနောက်သို့လိုက်နေသည့် လူအုပ်ကြီးအားတွေ့သည့်အခါ ခယ့်လိုင်ကစိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောလာသည်။
“ယွမ်ရှင်းကျဲက အရင်ကထက်ပိုပြီးလူသိများလာပြီ...သူ့ကိုမက်ခါမွမ်းမံပေးစေချင်တဲ့လူတွေဆိုတာ အွန်လိုင်းပေါ်မှာတန်းကိုစီနေတာပဲ...မကြာခင်သူက တစ်ကျောင်းလုံးအလိုချင်ဆုံး မက်ခါပြင်ဆရာဖြစ်လာလိမ့်မယ်..."
သူကစကားပြောနေရင်း လော့ဝမ်ချွမ်းကိုကြည့်လိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့် မင်းမှာ သူနဲ့ကံကြမ္မာပါမလာဘူးပဲ" ခယ့်လိုင်ကခေါင်းယမ်းရင်း လော့ဝမ်ချွမ်း၏ကျောကို အသာပုတ်ပေးလိုက်သည်။
“အိုး....သနားစရာကောင်းလိုက်တာ”
လော့ဝမ်ချွမ်းက သူ့နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ထားသည်။ သူက လူအုပ်ကြားထဲမှ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိပြုမိလိုက်သည်
ယွမ်ရှင်းကျဲအား မက်ခါပြင်ဆရာအဖြစ် အခြားလူများဖိတ်ခေါ်နေကြခြင်းမှာ ကြယ်ဒင်္ဂါး၁သိန်းကမ်းလှမ်းချက်ကို သူသဘောမတူရသေးဟုဆိုလိုခြင်းပင်။
ခယ့်လိုင်က လော့ဝမ်ချွမ်းကိုအဆိုပါလူအုပ်ထံသို့ ဆွဲခေါ်သွားတော့မည့်အချိန်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်းက သူ့ထက်အရင် လူအုပ်ဆီသို့လှမ်းသွားခဲ့သည်။
ယွမ်ရှင်းကျဲက စိတ်အားထက်သန်လွန်းသော ကျောင်းသားအုပ်စုထံမှ ရှောင်ထွက်ရန်အကြောင်းရှာနေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် လူအုပ်ထဲသို့လူရိပ်တစ်ခုဝင်လာပြီး သူ့လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုသူမှာ လုရန်ရှုဖြစ်သည်။
"ရှင်းကျဲ...တစ်ခုခုမှားနေပြီ.."
လုရန်ရှုကအမူအယာသိပ်မကောင်းပေ။ သူက ယွမ်ရှင်းကျဲကို ဘေးသို့ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး..
"မင်းကျောင်းကနေ အနားယူတော့မယ်ဆိုပြီး တစ်ယောက်ယောက်ကသတင်းပို့လိုက်တယ်တဲ့...အခု ပညာရေးရုံးက မင်းကိုရှာနေတယ်"
ယွမ်ရှင်းကျဲက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ "ဘာ...."
လုရန်ရှုက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် "ကျောင်းသားရေးရာကို မင်းအရင်သွားသင့်တယ်"
