အိုမီဂါအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက်ပွဲဆူသွားပြီ

Chapter 4.1

ယွမ်ရှင်းကျဲမှာ​တွေး​တော​နေရန် အချိန်မရှိ​ချေ။
အဘယ်​ကြောင့်ဆို​သော သူ၏မှတ်ဥာဏ်တုထဲမှ ​​ကျောင်းအဖွဲ့၏ အသိ​ပေးချက်​ရောက်လာ၍ဖြစ်သည်။

"ဆယ်မိနစ်အတွင်း D-201 ​လေ့ကျင့်​ရေးကွင်းမှာ
မက်ခါ​လေ့ကျင့်​ရေးစမယ်"

ယွမ်ရှင်းကျဲ၏မျက်လုံး​တွေ​တောက်ပသွားခဲ့သည်။

မက်ခါ​လေ့ကျင့်​ရေးဟုတ်လား။

ဒါဆိုသူမက်ခါ​​မောင်းလို့ရပြီ​​ပေါ့၊

သူ​ကော်ဖီဆိုင်မှအမြန်ထွက်ခွာသွားခဲ့ပြီး သူ၏မှတ်ဥာဏ်တုကိုဖွင့်လျက် တက္ကသိုလ်​မြေပုံကိုရှာကြည့်လိုက်သည်။ထို့​နောက် ​လေ့ကျင့်​ရေးကွင်းဆီအမြန်​လျှောက်သွားလိုက်​တော့သည်။

လမ်းတစ်​လျှောက်တွင်ယွမ်ရှင်းကျဲ၏မျက်နှာမှာပြုံးရွှင်​နေခဲ့သည်။ သူ၏ တကိုယ်လုံးမှာ​ပေါ့ပါး​နေပြီး ​ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ ​ကောင်းကင်ကိုပျံတက်​တော့မည့်နှယ်။

​လေ့ကျင့်​ရေးကွင်းထဲ​မျှော်လင့်ချက်အပြည့်နှင့် တက်ကြွစွာ၀င်လိုက်​သော်လည်း ကျယ်​လောင်​သောအသံကြီး၏ကျိန်း​မောင်းခြင်းကိုသာခံလိုက်ရ​လေသည်
"ယွမ်ရှင်းကျဲ၊ မင်း​​နောက်ကျပြန်ပြီ၊ ​နောက်ကျရတာအ​တော်​ပျော်​နေတယ်ဟုတ်လား၊ ​​လေ့ကျင့်​ရေးကွင်းကို ငါးမိနစ်​စောလာပါလို့ငါမ​ပြောခဲ့ဘူးလား၊ ဒီလထဲဘယ်နှကြိမ်ရှိ​နေပြီလဲဟမ်"

"​တောင်းပန်ပါတယ်" ယွမ်ရှင်းကျဲ စိတ်ရင်းနှင့်​တောင်းပန်ရင်းအတွင်းသို့​လျှောက်၀င်လာခဲ့သည်။
သူသာမက်ခါကို​တစ်ကြိမ်​လောက်​မောင်းခွင့်ရသ၍ အဆူခံရလည်းကိစ္စမရှိ​ချေ။

ယွမ်ရှင်းကျဲ၏အတန်းမှာ မက်ခါတိုက်ခိုက်ရင်းပထမနှစ်၏တန်းခွဲEဖြစ်ကာ ​မေဂျာတစ်ခုလုံးတွင် အညံ့ဆုံးအတန်းပင်။

၄င်းကို မက်ခါဆရာဖြစ်သူ ကျိုး​ဖေးရွယ်၏ဆံပင်ဖြးများကိုကြည့်ကာသိနိုင်သည်၊

ကျိုး​ဖေးရွယ်မှာ အလွန်အသက်ကြီး​နေပြီဖြစ်ကာအားနည်းပုံ​ပေါက်​လေသည်၊ ယခု​လေးတင် ကျယ်​လောင်​သောဆူ​ငေါက်သံကြီးကိုသာမကြားလိုက်ရလျှင် ကျိုး​ဖေးရွယ်အား ​လေ့ကျင့်​ရေးကိုသန့်ရှင်း​ရေးလုပ်ရန်လာ​သောအလုပ်သမားဟုသာထင်သွားနိုင်သည်။