Chapter 132
အားလုံးထိတ်လန့်တကြားဖြစ်နေစဉ်မှာပင် ချီယုက အသိစိတ်ပြန်ကပ်လာသည်။ သူ ရှေ့တိုးပြီး တစ်ခုခုလုပ်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် လူအုပ်ထဲမှ အရပ်ရှည်ရှည်ပုံရိပ်တစ်ခု ထွက်လာသည်။
ချီယု မတုံ့ပြန်နိုင်မီမှာပင် လော့ဝမ်ချွမ်းက လူအုပ်ကြီးကို တိုးဝှေ့လျက် ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ဘေးသို့ ရောက်လာသည်။
စူးရှပြင်းထန်သည့် နာကျင်မှုကြောင့် ယွမ်ရှင်းကျဲက မည်သည်ကိုမှ စဉ်းစားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။ လော့ဝမ်ချွမ်းကို မြင်သည့်အခါ တစ်စက္ကန့်ခန့် မယုံကြည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။
" စီနီယာ..."
ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ လက်ချောင်းများတုန်ယင်လာပြီး သူ့လက်ထဲမှ အလင်းဓားလေးက မြေပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားသည်။
" ဘာလို့..."
သူ့စကားမဆုံးမီမှာပင် ဂလင်းကိုဖြတ်တောက်လိုက်သည့် ရောဂါလက္ခဏာများက သိသာလာသည်။ ခြေထောက်များပျော့ခွေလာပြီး ယွမ်ရှင်းကျဲက လော့ဝမ်ချွမ်း၏ ရင်ခွင်ထဲ၌ပင် သတိလစ်သွားသည်။
လော့ဝမ်ချွမ်း၏ မျက်ဝန်းထဲတွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုနှင့် ကြောက်လန့်မှုများဖြင့်ပြည့်လာပြီး တုန်ယင်နေသော အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" စကားမပြောနဲ့ဦး ကိုယ်မင်းကို အခုပဲ ဆေးရုံခေါ်သွားပေးမယ်..."
စကားဆုံးသည်နှင့် လော့ဝမ်ချွမ်းက ယွမ်ရှင်းကျဲကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး စေ့စပ်ပွဲခန်းမမှ ထွက်သွားသည်။
လော့ဝမ်ချွမ်း၏ အမူအရာက အလွန်ကြောက်စရာကောင်းနေသောကြောင့်ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။ ယွမ်မိသားစုအပါအဝင် မည်သူကမှ သူ့ကိုမတားမြစ်ရဲပေ။
သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် တင်းကြပ်စွာ အပွေ့ခံထားရသော ယွမ်ရှင်းကျဲမှာ သူ၏ဖယ်ရိုမုန်းများ တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ခံစားမိလာပြီး သူ့ဂလင်းလည်း ပျက်စီးသွားကြောင်း သိလိုက်သည်။
လေထဲမှ နှင်းဆီရနံ့က ပျောက်ကွယ်လုနီးနီးပင် ဖြစ်သွားသည်။
