အိုမီဂါအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက်ပွဲဆူသွားပြီ

Chapter 139

အရိပ်ထဲမှ လော့ဝမ်ချွမ်းက ဆက်ခံသူဖြစ်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်သွားသကဲ့သို့ မျက်ခုံးများပင့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်ဝန်းများထဲတွင် မှုန်ကုပ်ကုပ်အမူအရာတစ်မျိုး ဖြစ်သွားသော်လည်း ၎င်းကို အလျင်အမြန်ပင် ဖုံးကွယ်ထားလိုက်သည်။

လော့ဝမ်ချွမ်း၏ အကျင့်စရိုက်က ယွမ်ရှင်းကျဲနှင့် ဆုံတွေ့ပြီးသည့်နောက်တွင် များစွာပြောင်းလဲသွားကြောင်းကို ဘုရင်မကြီးလည်းသိသည်။

သူ ယခင်က ခံစားချက်များကို ဖုံးကွယ်၍နေရခြင်းကိုသာ အသားကျခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ယခုနောက်ပိုင်းတွင် စကားပြောရခြင်းနှင့် ရယ်မောခြင်းများကို သယတဖြည်းဖြည်း သဘောကျလာခဲ့ပြီး လူများကို မည်သို့ဂရုစိုက်ရမည်ကိုပါ သင်ယူတတ်လာသည်။

ယခုချိန်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်း၏ပုံစံက ဘုရင်ကပင် ကြောက်လန့်ရသည့် ပုံပန်းသွင်ပြင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြန်ပြီဖြစ်သည်။

လော့ဝမ်ချွမ်းက ကော်ရစ်ဒါတစ်ဖက်သို့ တည်ငြိမ်စွာပင် လျှောက်သွားသည်။ ဘုရင်မက သူ့နောက်မှ လျင်မြန်စွာလိုက်သွားသည်။

" ရှောင်ချွမ်း... မင်းမှာ လုပ်စရာတွေအများကြီး ရှိသေးတယ်..."

" အလျင်မလိုပါနဲ့... ကျွန်တော် လုပ်စရာရှိတာကို လုပ်မှာပါ..."

လော့ဝမ်ချွမ်း ဘုရင်မကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်က‌ ကွေးညွတ်နေသော်လည်း အပြုံးက မျက်ဝန်းနားအထိ မရောက်ပေ။ သူ၏ ရှည်လျားကျဉ်းမြောင်းသော မျက်ဝန်းများက ရေခဲတမျှ အေးစက်နေသည်။

ဘုရင်မက သူကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ပဲ တံတွေးမျိုချလိုက်မိသည်။ လော့ဝမ်ချွမ်းကို ဤသို့သောပုံစံဖြင့် မြင်တွေ့ရသည်အတွက် ဝမ်းသာရမည်လား ဝမ်းနည်းရမည်လားပင် မသိတော့ပေ။

လော့ဝမ်ချွမ်းနှင့် ဘုရင်မတို့ ထွက်သွားပြီးသည့်အခါ ယွမ်ရှင်းကျဲကို ဂရုစိုက်ရန်အတွက် ယွမ်ချန်ရှန့်နှင့် ချင်ရွှမ်းတို့ ကျန်နေခဲ့သည်။

ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ဂလင်း ပြန်ကောင်းလာစေရန် ဥက္ကဌကိုယ်တိုင် ခွဲစိတ်မှု ပြုလုပ်ပေးခဲ့သော်လည်း အရာမရောက်ခဲ့ပေ။