Chapter 92
ဤနေရာမှလူများသည် လက်နှစ်ဖက်ကိုပူး၍ ဦးညွှတ်ရသည်ကို နှစ်သက်ကြသည်ထင်၏။ ယွန်းရှင်းကျဲ ချက်ချင်းပဲ ပြန်၍ဦးညွှတ်လိုက်သည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျွန်တော့်နာမည် ယွမ်ရှင်းကျဲပါ။ "
မင်ရှောင်မှာ အလွန်ငယ်ရွယ်ပုံပေါ်၍ လုပ်အားပေးရန်လာသော ဗိုလ်လောင်းတစ်ဦးဖြစ်ပုံရသည်။ ဘာမှပြောစရာမလိုဘဲ ယွန်းရှင်းကျဲကို အိတ်များကူသယ်ပေး၍ သူတို့ကိုခေါ်သွားပေးမည့် လေယာဉ်ဆီသို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။
အပြင်ဘက်မှ အပူချိန်မှာ မဆိုသလောက်လေးနွေးနေသည်။ ကောင်းကင်၏အရောင်မှာ အင်ပါယာမြို့တော်ကထက် ပြာနု၍လေထုမှာလည်း သဘာဝတရားကြီး၏ အငွေ့အသက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
မင်ရှောင်နှင့် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်စကားပြောနေသော ယွန်းရှင်းကျဲကို မြင်သောအခါ လော့၀မ်ချွမ်း နှုတ်ခမ်းများကိုတင်းကြပ်စွာစေ့လျက် နောက်မှ လိုက်လျှောက်လာ၏။
“ကျွန်တော်က နိုအာစစ်တက္ကသိုလ်က ကျောင်းသားတစ်ယောက်ပါ” မင်ရှောင်က အားရပါးရပင် ယွန်းရှင်းကျဲနှင့် စကားဆက်ပြောနေလေသည်။
“ကျွန်တော်က အထူးသဖြင့် NCLM ပြိုင်ပွဲတွေကိုကြည့်ရတာကြိုက်ပါတယ် မင်းတို့ကျောင်းက အရင်နှစ်က ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်ခဲ့တာပဲ SS-level ကစားသမားတစ်ယောက်တောင်…”
ထိုစကားလုံးများကိုကြားသောအခါ ယွန်းရှင်းကျဲ နောက်သို့တစ်ချက်လှည့်၍ လော့၀မ်ချွမ်း ကိုမျက်လုံးမှိတ်ပြလိုက်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် မျက်နှာအမူအရာကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် "ဒီလူ မင်းကိုချီးကျူးနေတယ်" ဟုပြောချင်နေသည် ဖြစ်ရမည်။
ယွန်းရှင်းကျဲ ပြန်လှည့်ကြည့်သည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ လော့၀မ်ချွမ်း ၏ ရေခဲတုံးပမာအမူအရာများ အနည်းငယ်ပျော့ပြောင်းသွားသည်။
“ဒါနဲ့မင်းကိုကြည့်ရတာ အိုမီဂါနဲ့တူတယ်။ အေအဆင့် လား။ အဲ့ထက်မြင့်တာလား။”
မင်ရှောင် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့မေးလိုက်မိသည်။ ပြီးမှ မမေးသင့်ကြောင်းခံစားမိ၍ စကားလုံးများကို ပြင်ဆင်လိုက်၏။
