အိုမီဂါအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက်ပွဲဆူသွားပြီ

Chapter 120

နောက်နေ့မနက်စောစောတွင် လော့ဝမ်ချွမ်း လန့်နိုးလာကာ ခေါင်းကိုက်မှုကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။

သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင်စောင်တစ်ထည်ရှိနေကာ ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ နေရောင်ခြည်က သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ဖြာကျလာပြီး နွေးထွေးမှု အနည်းငယ်ကို ယူဆောင်လာခဲ့သည်။

လော့ဝမ်ချွမ်းက သူ့မျက်လုံးများကိုပွတ်သပ်လိုက်ရင်း ရုတ်တရက်တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရသွားကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆတ်ခနဲထထိုင်လိုက်သည်။

သူက မျက်လုံးများကိုဖြည်းညှင်းစွာဖွင့်လိုက်ပြီး မနေ့ညကအဖြစ်အပျက်အား အစစ်အမှန်ဟုတ်မဟုတ်အတည်ပြုရန် အနည်းငယ်ကြောက်ရွံ့နေမိသည်။

သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက မြန်လာသည်။

မနေ့ညက ယာယီအမှတ်အသားပေးခြင်းအဖြစ်အပျက်မှာ လက်တွေ့နှင့်တစ်သားတည်းကျနေပြီး အိပ်မက်တစ်ခုလို လုံးဝမခံစားရပေ။

တက်ကွီလာနှင့်ရောစပ်ထားသောနှင်းဆီ၏ မွှေးပျံ့ကာစူးရှသောရနံ့ကိုပင် သူသတိရမိသည်။

သို့သော် သူနှင့်ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ ဖယ်ရိုမုန်းကိုက်ညီမှုမမြင့်မားပါက ယာယီအမှတ်အသားသည်လည်း ပြီးပြည့်စုံမှာမဟုတ်ချေ။

လော့ဝမ်ချွမ်း ချက်ချင်းပင်ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ကုတင်ဘေးရှိအံဆွဲကို ဖွင့်လိုက်သည်။

ဖယ်ရိုမုန်းထိန်းချုပ်ဆေးတစ်လုံး ပျောက်နေတယ်... မနီးမဝေး စားပွဲပေါ်တွင် ရေတစ်ခွက်ရှိနေတယ်...

လော့ဝမ်ချွမ်း၏ အသက်ရှုသံများမြန်လာသည်။ရုတ်တရက် ခေါင်းကိုက်လာ၍ မျက်ဝန်းများမှိတ်ချကာ ထပ်မံစဥ်းစားချိန်တွင် မနေ့ညကအဖြစ်အပျက်အားလုံး တစ်ခုချင်းပြန်မြင်ယောင်လာခဲ့သည်။

အားလုံးက အိမ်မက်မဟုတ်ချေ။

မကြာမီသက်တမ်းကုန်မည့် ယာယီအမှတ်အသားတစ်ခုသာဖြစ်သော်လည်း လော့ဝမ်ချွမ်း အလွန်ပျော်ရွှင်နေလေသည်။

သို့သော် သူက တပြိုင်နက် စိတ်ရှုပ်သွားသည်။

ယာယီအမှတ်အသားတောင်ပေးလို့ရတာ ဘာလို့သူတို့ဖယ်ရိုမုန်းက ကိုက်ညီမှုမရှိရတာလဲ...