Chapter 22
"သူကျောင်းကထွက်ရမထွက်ရမင်းမှာဘယ်တုန်းက ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ရှိသွားတာလဲ"
လေးနက် ကျယ်လောင်သောအသံတစ်ခုကဖြတ်ပြောလာခဲ့သည်။ ကျိုးဖေးရွယ်က ယွမ်ရှင်းကျဲဘေးသို့လျှောက်လာကာ အော်ရီရယ်နှင့်လုရန်ရှုတို့ပါရောက်လာခဲ့သည်။
"ရှင်းကျဲကအခုငါတို့အတန်းရဲ့ပထမနေရာ၊ ပထမနှစ်ရဲ့မျိုးစေ့ကောင်းလေးဖြစ်နေပြီ"
အော်ရီရယ်က ချီယုအားလှောင်ပြောင်စွာကြည့်လျက် "သူ့ကိုကောင်းကောင်းလေ့လာဖို့ပြောနေတာ မင်းမရှက်ဘူးလား"
လုရန်ရှုသည်လည်းစုကျီနန်အားရွံ့ရှာစွာကြည်ြလျက်
"တချို့လူတွေကိုယ့်အတွက်ကိုယ်ပဲပူဖို့ ငါပြောချင်တယ်" ထိုလူသုံးယောက်ရုတ်တရက်ရောက်လာခြင်းက ချီယုနှင့်စုကျီနန်အားနေရာတွင်အေးခဲသွားစေသည်။ ဘေးပါတ်၀န်းကျင်၏မျက်လုံးတို့က သူတို့အားဤနေရာတွင်ဆက်ရပ်မနေရဲအောင်ပြုလုပ်နေခဲ့သည်။
ယွမ်ရှင်းကျဲ၏မထူးမခြားနားသောမျက်နှာကိုမြင်လျှင် ချီယုက ဒေါသထွက်စွာ ထေ့ငေါ့လိုက်သည်။
"မင်း ဒီပထမနှစ်ဘယ်လောက်တောင်တော်နေနိုင်မလဲကြည့်ကြတာပေါ့၊ ဗျူဟာလေးကောင်းမှုကြောင့်နိုင်သွားတာများ ၊လာမယ့်PKပွဲတွေဒီလောက်လွယ်မယ်ထင်နေလား၊ နှစ်လေးခုပဲယှဥ်လိုက်ဦး ၊ ငါတို့နဲ့တွေ့တာနဲ့မင်းထွက်ရပြီသာမှတ်"
"မင်းနဲ့တွေ့ရမှာဟုတ်လား"ယွမ်ရှင်းကျဲရုတ်တရက်ရယ်လိုက်ကာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ချီယုကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး အေးစက်သောမျက်၀န်းများဖြင့်ကြည့်လျက်
"ကောင်းတာပေါ့၊ ငါလည်းအဲဒါကိုပဲလိုချင်နေတာ"
ချီယုမှာ ယွမ်ရှင်းကျဲမှမိမိအားဤသို့ပြန်ခံပက်လာလိမ့်မည်မထင်ထားချေ။ စက္ကန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် သူကဆိုးရွားလှသောအမူအရာဖြင့်ပင်ထွက်သွားတော့သည်။ စုကျီနန်လည်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ချီယုနောက်မှပြေးလိုက်သွားတော့သည်၊
