Chapter 93
လော့၀မ်ချွမ်း ယွမ်ရှင်းကျဲဘေးတွင်ရပ်ကာ လူအုပ်ကြီးဆီမှ အငြင်းပွားသံများကို နားထောင်နေရင်း ယွမ်ရှင်းကျဲ တိတ်တိတ်လေးနောက်ဆုတ်ကာ ထောင့်တစ်ထောင့်တွင်ပုန်းနေသည်ကို သတိထားမိသွား၏။
သူ၏ ဖြစ်တည်မှုကို မှေးမှိန်သွားအောင် ကြိုးစားနေသလိုပင်။
လော့၀မ်ချွမ်း၏ အကြည့်များ ယွမ်ရှင်းကျဲအပေါ်တွင် ခဏအကြာ ရောက်နေမိ၏။ သူ့မျက်ဝန်းများထဲတွင် သတိမပြုမိနိုင်သော သံသယများဖြင့်ပြည့်နေသော်လည်း မျက်လုံးများကို အလျင်အမြန်ပင်မှိတ်လိုက်သည်။
ဟိုတယ်တွင် စာရင်းသွင်းပြီးနော် ယွမ်ရှင်းကျဲကို လှည့်ကြည့်ကာ လော့၀မ်ချွမ်း ညှင်သာစွာပြောလိုက်သည် " သွားကြရအောင်။ "
အခြား စစ်တက္ကသိုလ်သုံးခုမှာ ယခုကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ရန်ပွဲများပင်ဖြစ်လုနီးပါးဖြစ်နေ၏။
ရန်ပွဲမှာတကယ့်ကို ဦးတည်ရာမဲ့ အခြေအမြစ်မရှိသောရန်ပွဲဖြစ်၏။ တစ်ဖက်တွင်လည်း သူတို့၏ “ ငါက အရမ်းအားနည်းတယ်” နှင့်ပတ်သက်၍ သိချင်စိတ်ကိုလည်း နှိုးဆွပေးလိုက်သလိုပင် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုတစ်ယောက်ကို တွေ့ပြီးရင်ဆိုင်ရန် မစောင့်နိုင်ဖြစ်နေကြ၏။
“ခုနက ငေါင်နေတာ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ။” ယွမ်ရှင်းကျဲ၏အိတ်များကို ကူသယ်ပေးရင်း လော့၀မ်ချွမ်းမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။
ယွမ်ရှင်းကျဲ တည်ငြိမ်စွာပင် ပြန်ဖြေလိုက်သည် : “ ဒီတိုင်း သူတို့ကစားပွဲအကြောင်း ပြောနေတာနားထောင်ပြီးတော့ အံ့ဩသွားလို့ပါ။ ”
“ငါ အဲ့ဒီ "ငါက အရမ်းအားနည်းတယ်"ဆိုတဲ့သူနဲ့ တိုက်ဖူးတယ်။ သူ့စွမ်းအားက ပုံမှန်ပါပဲ။" လော့၀မ်ချွမ်း မလှုပ်မယှက် လေးနက်စွာပြောလိုက်၏။
“ သူတို့ပြောသလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ နှစ်ချက်လောက်ထိုးလိုက်တာနဲ့ လဲသွားမှာ။ ”
ယွမ်ရှင်းကျဲ ထိုအကြောင်းကိုကြားသောအခါ ချက်ချင်းပင် မကျေမနပ်ဖြစ်သွားသည်။ "ငါ မင်းကို နိုင်တယ်လေ " ဟုပြောထွက်လုနီးနီးမှာတင် စကားလုံးများကို ပြန်မြိုချကာ လည်ချောင်းတစ်ချက်ရှင်းလိုက်ပြီး
