Chapter 90
စကားပြောပြီးနောက်တွင် ယွမ်ချင်းရှန်နှင့် ယွမ်ဝူတို့က ဆက်သွယ်ရေးစက်မှထွက်ကာ အိပ်သွားကြသည်။
ချင်ရွှမ်းက ဖုန်းချလိုက်ချင်သော်လည်း သူမလက်များက ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားရသည်။
နောက်ကျနေပြီဖြစ်သော်လည်း သူမက ပြီးပြည့်စုံပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့ဟန်ပေါ်သော မိတ်ကပ်ကိုပြင်ထားဆဲဖြစ်ကာ သူမ၏ မက်မောဖွယ်မျက်နှာလေးက သုံးဖက်မြင်ပုံရိပ်၌ပင် ကျက်သရေတင့်နေသည်။
ယွမ်ချန်ရှန်နှင့် ယွမ်ဝူတို့နှစ်ယောက်လုံး ထွက်သွားချိန်တွင် သူမ၏ ချီးမွမ်းမြှောက်စားတတ်သော အိမ်ရှင်မ အမူအရာက ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီး လေသံကအေးစက်သွားသည်။
"ယွမ်ရှင်းကျဲ... ငါနင့်ကို အမှန်အတိုင်းပြောပြမယ်... နင်က အိုမီဂါတစ်ယောက်နော်... ပြီးတော့ နင် NCLMကိုသွားရင်တောင် နင့်ရဲ့ခွန်အားနဲ့ဆိုရင် သေချာပေါက်ရှုံးမှာပဲ... အဖေက စိတ်ပျက်ရဖို့ ကံကြမ္မာရှိပြီးသား...."
"တကယ်လား...."
ယွမ်ရှင်းကျဲက မျက်လုံးများပင့်ကာ သူမကိုကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် တခစ်ခစ်ရယ်လာသည်။
"ဒါဆို ခုဏကကြတော့ ဘာလို့များ မပြောလိုက်ရတာလဲ..."
"နင့်အဖေက အဲ့ဒါမျိုးကို ကြားရတာမကြိုက်ဘူး... သူက အခု နေရာတိုင်းမှာလိုက်ပြီးကြွားထားတာ... သူ့ရဲ့ အိုမီဂါသားကတောင် မက်ခါမောင်းနှင်နိုင်တော့ ယွမ်ဝူက အနာဂတ်မှာ သေချာပေါက် ဗိုလ်ချုပ်အဆင့်လောက်ဖြစ်လာမှာဆိုပြီးတော့ပေါ့..."
ချင်ရွှမ်း ဖြေးဖြေးချင်းပြောလိုက်သည်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင်က ငါ့ကိုအံ့ဩစေတဲ့အရာတစ်ခုကို လုပ်ပြခဲ့တာပဲ...."
ယွမ်ချန်ရှန်၏ ရှေ့တွင် ချင်ရွှမ်းက ခေါင်းလေးငုံ့ကာမျက်စိပဒေသာဖြစ်အောင် ပြုမူသည်။ သူမက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယုံကြည်ချက်မလွန်ကဲပဲ အပေါစားမိုက်မဲလှသော သာမန်အိုမီဂါ အိမ်ရှင်မတစ်ယောက်လိုပြုမူပေသည်။
သို့သော် ယွမ်ချန်ရှန်မရှိသည်နှင့် သူမ၏စကားများက ပြတ်သားခက်ထန်ကာ သန်မာသည့်မိန်းမတစ်ယောက်၏ အကြည့်များဖြင့် ကြည့်လေသည်။
