Chapter 85
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူဝေးဝေးမလျှောက်နိုင်ခင်တွင် သူ၏နောက်မှအသံထပ်မံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
" မင်းမက်ခါကြယ်ပွင့်ဆော့လား…"
ယွမ်ရှင်းကျဲရပ်တန့်သွားကာ တခဏအတွင်း သူ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားရသည်။
မဖြစ်နိုင်ဘူး။ လော့ဝမ်ချွမ်းသူ့ကို မှတ်မိသွားတာလား…
ပထမပွဲမှာ ငါးမိနစ်ခန့်ပင် မကြာမြင့်ခဲ့သည်ကို လော့ဝမ်ချွမ်း ထိုသူမှာ သူဖြစ်သည်အား သိသွားခဲ့သည်လား…
ဒါက…
ယွမ်ရှင်းကျဲထိုခဏတာအတွင်း မည်သို့ပြောဆိုရမည်ဆိုသည်ကိုမသိတော့ပေ။
လော့ဝမ်ချွမ်းမှာအလွန်ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်နေသည်လော သို့မဟုတ် သူ့ကိုယ်သူအားကောင်းကောင်းသိနေသည်လော…
သူ၏မျက်နှာအမူအယာအား အာရုံစူးစိုက်လိုက်ပြီး ယွမ်ရှင်းကျဲ အနောက်သို့လှည့်ကြည့်ကာ လော့ဝမ်ချွမ်းအားမျက်နှာသေဖြင့်မေးမြန်းလိုက်လေသည် " မက်ခါကြယ်ပွင့်လား…အဲ့ဒါအရမ်းနာမည်ကြီးတဲ့ဂိမ်းမလား…"
လော့ဝမ်ချွမ်း ယွမ်ရှင်းကျဲ၏မျက်လုံးများအား စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး အမ်း ဟူသောအသံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
" ကျွန်တော်အကောင့်တော့ဖွင့်ဖူးတယ်…" ယွမ်ရှင်းကျဲ သူ၏ခေါင်းကိုကုတ်လျက် " ဒါပေမဲ့ ဒီရက်ပိုင်းကစားဖို့အချိန်အများကြီးမရှိခဲ့ဘူးလေ.. လေ့ကျင့်ရေးကတအားခက်ခဲတာပဲ…"
ယွမ်ရှင်းကျဲပြောသည်အား ကြားပြီးနောက် လော့ဝမ်ချွမ်း၏သံသယများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
ထို့ထက် ထို " ငါကအရမ်းအားနည်းတယ် " ဆိုသော အိုင်ဒီမှာ သူ့အားအလွန်ရိုင်းစိုင်းစွာပြောဆိုခဲ့ရာ ၎င်းမှာ ယွမ်ရှင်းကျဲပြုလုပ်နိုင်မည့် အရာမျိုးမဟုတ်ချေ။
" ရပါပြီ ကိုယ်ကဒီတိုင်းမေးလိုက်တာ…" လော့ဝမ်ချွမ်း၏အသံမှာတည်ငြိမ်နေပြီး သူ၏မျက်လုံးထဲတွင်မည်သည့်ခံစားချက်မှမရှိနေပေ။
ယွမ်ရှင်းကျဲ အလျင်အမြန်တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး တင်းမာနေသောသူ၏ပခုံးများမှာ တဖြည်းဖြည်းပြေလျော့သွားခဲ့သည်။
